ملاحظات کلی

حدود ۹۵% زخم‌هاى دئودنوم در ۲ سانتى‌مترى پيلور در بولب دئودنوم قرار گرفته است.

شواهد بسيارى حاکى از اين است که علت اصلى زخم دئودنوم عفونت هليکو باکتر پيلورى است. باسيل‌ها در سطح مخاط باقى مى‌مانند و به‌داخل آن تهاجم پيدا نمى‌کنند و به‌علت آزادسازى اوره‌آز يا ساير توکسين‌ها، دئودنوم را به اثرات آسيب‌رسان اسيدوپپسين حساس مى‌کنند.

شيوع عفونت در سطوح اقتصادى - اجتماعى پائين بيشتر است. به‌طور شگفت‌انگيزي، تنها تعداد کمى از افراد مبتلا به عفونت دچار اولسر مى‌شوند. هليکوباکتر پيلورى نقش مهمى در ايجاد زخم معده، سرطان معده و گاستريت دارد. ۱۰% از زخم‌هاى دئودنوم که همراه با عفونت هليکوباکتر نمى‌باشد، به‌علت مصرف داروى ضدالتهابى غيراستروئيدى و ساير عوامل ايجاد مى‌شود.

ترشح اسيد معده در افراد مبتلا به زخم دئودنوم مشخصاً بيشتر از افراد عادى است، اما تنها يک ششم جمعيت مبتلا به زخم دئودنوم سطوح ترشحى بيش از حد طبيعى دارند (ترشح اسيد در افراد طبيعى و افراد مبتلا همپوشانى زيادى با هم دارد)

بيمارى کبدى مزمن، بيمارى ريوى مزمن و پانکراتيت مزمن با افزايش شيوع زخم دئودنوم همراه هستند.