ای ترک حور زاده، ز تندی و کودکی

ای ترک حور زاده، ز تندی و کودکی		خون دل شکسته‌ی ما را چه می‌مکی؟
بگشای زلف و غارت دلها ببین، اگر		از بند زلف دل‌شکن خویش درشکی
مانند گل ز جامه پدیدار میشود		اندام روشن تو ز خوبی و نازکی
هر کس که دید روی ترا نیک روز شد		روزت خجسته باد! که ماهی مبارکی
ترک تو چون کنم؟ که ز ترکی هزار بار		گر تیغ بر سرم شکنی، تاج تارکی
گویی حسود چاره سگالم چها کند؟		گر بشنود دگر که تو با اوحدی یکی