دیر آمده‌ای سفر مکن زود

دیر آمده‌ای سفر مکن زود		ای مایه هر مراد و هر سود
ای ز آتش عزم رفتن تو		از بینی‌ها برآمده دود
هر عود تلف شود ز آتش		در آتش توست عید هر عود
اومید تو هر دمی بگوید		دستت گیرم به فضل خود زود
اما تو مگو که جهد و کوشش		سودم نکند که بودنی بود
معزول مکن تو قدرتم را		من بسته نیم چو تار در پود
هر لحظه بکاهمت چو خواهم		وز فضل توانمت بیفزود
بربند دهان ز گفت و سر نه		در سجده دوست کوست مسجود