هم صدوا هم عتبوا عتابا ما له سبب

هم صدوا هم عتبوا عتابا ما له سبب		تن و دل ما مسخر او که می‌نپرد بجز بر او
فما طلبوا سوی سقمی فطاب علی ما طلبوا		عجب خبری که می‌دهدم دم و غم او کر و فر او
فنی جلدی اذا عبسوا فکیف تری اذا طربوا		مرا غم او چو زنده کند چگونه شوم ز منظر او
فلا هرب اذا طلبوا و لا طرب اذا هربوا		عجب چه بود بهر دو جهان که آن نبود میسر او
اری امما به سکروا و لا قدح و لا عنب		حدث نشود شکر که خوری شکر چو چشد ز شکر او
لقد ملت خواطرنا بهم عجبا و ما العجب		سحر اثری ز طلعت او شبم نفسی ز عنبر او
سکت او ناوهم سکتوا و لا سمو و لا عتبوا		خبر نکنم دگر که مرا رسید خبر ز مخبر او
فوا حزنی اذا حجبوا و یا طربی اذا قربوا		درم بزند سری نکند که سر نبرد کس از سر او