|
|
|
| خوددارى از آميزش (abstinence)
|
|
| تنها روش کاملاً مؤثر براى کنترل مواليد خوددارى کامل از آميزش است. گفتن چنين چيزى آسان است اما در عمل بسيار ساده‌انگارانه مى‌باشد. اين کار در واقع سرکوب يک نيروى طبيعى است که مى‌تواند خود را به اشکال ديگرى مثل تغييرات خلق و خو و حتى ناراحتى اعصاب، نشان دهد. بنابر اين، اين روش به ندرت به عنوان يک روش پيش‌گيرى از باردارى محسوب و به همگان توصيه مى‌شود.
|
|
| مقاربت منقطع (Coitus interruptus)
|
|
| اين روش قديمى‌ترين روش کنترل بارورى اختيارى است. اين روش هيچ هزينه يا وسيله‌اى لازم ندارد و روشى بسيار رايج است. در اين روش مرد قبل از انزال خود را کنار مى‌کشد و بدين ترتيب از ريختن مايع منى در مهبل جلوگيرى مى‌کند. بعضى زوج‌ها اين روش را با موفقيت انجام مى‌دهند. در حالى که بعضى ديگر از زوج‌ها در انجام آن با مشکل روبرو هستند. از معايب اصلى اين روش اين است که مايع قبل از انزال ممکن است اسپرم داشته باشد و حتى يک قطره از مايع منى براى حاملگى کافى است. به علاوه، اشتباه در زمان کنار کشيدن، مى‌تواند به ريختن مقدارى از مايع منى در مهبل بيانجامد. بنابر اين ميزان شکست در پيش‌گيرى از باردارى با اين روش ممکن است تا حد ۲۵ درصد باشد.
|
|
| تا به حال عوارض نسبت داده شده به اين روش (مثل پُرخونى لگن، واژينيسموس، نوروز عصبي) بسيار بزرگ جلوه داده مى‌شد. امروزه عقيده کارشناسان تغيير کرده است. اگر زوجى ترجيح دهند که از اين روش استفاده کنند نبايد هيچ اعتراضى به آنان بشود و استفاده از اين روش بهتر از استفاده نکردن از هيچ روشى است. عقيده بر اين است که مقاربت همراه با خوددارى از آميزش و سقط نقش بزرگى را در کاهش ميزان مواليد در کشورهاى در حال توسعه در قرن‌هاى ۱۸ و ۱۹ بازى کرده‌اند.
|
|
|
|
| تحقيقات ميدانى و آزمايشگاهى ثابت کرده‌اند که عقيده سنتى مبنى بر اينکه شيردهى مى‌تواند قاعده نشدن بعد از زايمان را طولانى‌تر کرده و تا حدودى از حاملگى جلوگيرى کند، درست است. فقط حدود ۱۰ تا ۱۵ درصد از خانم‌ها در طى قطع قاعدگى در زمان شيردهى باردار مى‌شوند و البته اين خطر هم در ماه قبل از بازگشت قاعدگى وجود دارد. به هر حال هرگاه قاعدگى دوباره شروع شود، ادامه شيردهي، ديگر از باردارى جلوگيرى نمى‌کند. به طور کلي، در ۶ ماه اول بعد از زايمان حدود ۲۵ تا ۵۰ درصد خانم‌ها قاعده شده و آماده باردارى خواهند بود.
|
|
|
|
| روش‌هاى ايمونولوژيکى زيادى براى زنان و مردان در حال انجام است. پيشرفته‌ترين پژوهش‌ها در مورد ايمن‌سازى با واکسنى است که از جزء بتاى گنادوتروپين کوريونى انسان (βhcG) ايجاد شده است اين هورمون در اوايل حاملگى ترشح مى‌شود. ايمن‌سازى با hcG ادامه حاملگى را غيرممکن مى‌سازد. پادتن بر عليه اين هورمون ۴ تا ۶ هفته بعد از واکسن ظاهر شده و بعد از ۵ ماه به حداکثر خود مى‌رسد و بعد به تدريج کاهش مى‌يابد و بعد از ۶ تا ۱۱ماه به صفر مى‌رسد. ياد‌آورى ايمنى با تزريق مجدد امکان‌پذير است. دو نوع واکسن حاملگى که از انواع مختلف βhcG ساخته شده‌اند به مرحله کارآزمائى بالينى رسيده‌اند. تحقيقات در مورد واکسن کنترل مواليد ادامه دارد و ابهامات در اين باره بسيار است.
|
