شب شد ای خواجه ز کی آخر آن یار تو کو

شب شد ای خواجه ز کی آخر آن یار تو کو		یار خوش آواز تو آن خوش دم و شش تار تو کو
یار لطیف تر تو خفته بود در بر تو		خفته کند ناله خوش خفته بیدار تو کو
گاه نماییش رهی گوش بمالیش گهی		دم ز درون تو زند محرم اسرار تو کو
زنده کند هر وطنی ناله کند بی‌دهنی		فتنه هر مرد و زنی همدم گفتار تو کو
دست بنه بر رگ او تیز روان کن تک او		ای دم تو رونق ما رونق بازار تو کو