|
|
|
| چهرهٔ طبيعى روستاى لافت، در ميان درختان سرسبز گرمسيرى و نخلستان‌هاى بلند، همراه با زيبايى خيره‌کنندهٔ دريا و جنگل شناور حرا براى هر تازه‌واردى جذاب و قابل توجه است.
|
|
| سبک معمارى خانه‌هاى روستا نيز بسيار جالب و ديدنى است. بارزترين خصيصهٔ معمارى اين روستا، بادگيرى‌هاى فراوان آن در اندازه‌هاى مختلف است. بناهاى روستا خيلى نزديک به هم ساخته شده و کوچه‌هاى آن نيز بسيار تنگ و باريک هستند. بادگيرهاى کوچک و بزرگ خانه‌هاى روستايى که در ميان باغ‌ها و نخلستان‌ها قرار گرفته‌اند، شکوه و زيبايى خاصى به اين روستاى ساحلى بخشيده‌اند.
|
|
| اين روستا، علاوه بر زيبايى‌هاى تحسين‌برانگيز طبيعى خود، آثار ارزشمند تاريخ را نيز در خود جاى داده است که اهمّ آنها عبارت‌اند از : قلعهٔ نادرى، قلعهٔ پرتغالى‌ها، دو آب‌‌انبار گنبدى مدور، گورستان تاريخى که سنگ‌نبشته‌هاى مربوط به هزار سال پيش در آن مشهود است، زيارتگاه‌هاى سيد حسن منصور، شيخ موسى و شيخ اندرآبي.
|
|
|
|
| روستاى تاريخى و زيباى ماسوله در جنوب غربى شهرستان فومن و در ۶۳ کيلومترى شهر رشت واقع شده است. هواى اين منطقه مسحور‌کننده و بسيار معتدل است. معمارى خانه‌هاى ماسوله، يکپارچه و پيوسته و در دو طبقه ساخته شده‌اند. اين خانه‌ها شامل دالان ورودى، انبار، سياهچال و يک رشته پلکان دارند که از راه آن مى‌توان از اشکوب اول به اشکوب دوم رفت. معمولاً پشت‌بام يک خانه، حياط خانهٔ بعدى است که بالاتر از آن ساخته شده است. بقاع بسيار قديمى عون بن على (ع) و عون بن محمد در ماسوله قرار گرفته‌اند که از نظر ارزش‌هاى زيارتگاهى بسيار با اهميت تلقى مى‌شوند. ماسوله، تنها روستايى است که ورود هر نوع وسيله موتورى به محلات آن ممنوع است؛ زيرا از پايين‌ترين نقطهٔ ورودى آن، ساختمان‌هاى پلکانى و تراس‌بندى شده آغاز مى‌شود و امکان رفت و آمد خودروها در محلات آن ميسّر نيست.
|
|
| مال‌واجرد، روستاى مال‌واجرد، اصفهان
|
|
| اين روستا در ۱۲۹ کيلومترى جنوب شرقى اصفهان قرار گرفته است و آب و هواى کويرى و معتدل و خشک دارد. کوه‌هاى دملاح، کوتوره و سفيد در شمال آبادى است و باتلاق گاوخونى در ۱۶ کيلومترى شرق آن قرار دارد. در اين آبادى يک مسجد قديمى وجود دارد که کاشى‌‌کارى‌هاى آن نشان مى‌دهد که در دوران صفويه احداث شده است.
|
|
|
|
| بخش ماهيدشت از توابع شهرستان کرمانشاه است که دو دهستان ماهيدشت و چقانرگس دهستان‌هاى آن را تشکيل مى‌دهند. شهر رباط مرکز دهستان ماهيدشت و از جمله مناطق روستايى با آثار تاريخى جالب توجه است. اين روستا - شهر در ۲۴ کيلومترى جنوب غربى کرمانشاه و در مسير جاده کرمانشاه - اسلام‌آباد غرب، در يک ناحيهٔ دشتى واقع شده و رودخانه مِرِک از کنار آن مى‌گذرد. رباط آب و هواى معتدل و نيمه خشک دارد.
|
|
| روستاى رباط (مرکز دهستان ماهيدشت) علاوه بر زيبايى‌هاى طبيعى مشتمل بر رودخانه مِرِک، پوشش گياهى، حيات‌وحش و گونه‌هاى کمياب پرندگان، از مهمترين روستاهاى توريستى استان کرمانشاه نيز محسوب مى‌شود. کاروانسراهاى شاه‌عباسى، رباط ماهيدشت، پل قديمى، يک مسجد و دو زيارتگاه از جمله آثار تاريخى و زيارتى آن به شمار مى‌روند.
|
|
| محمدآباد، روستاى محمدآباد، يزد
|
|
| اين روستا در ۷ کيلومترى جنوب يزد و کنار راه يزد - کرمان قرار دارد. بناى برجى مربوط به ۴۰۰ سال قبل و غارى در ارتفاعات مجاور روستا که آبشار زيبايى دارد، از اهم آثار ديدنى روستا محسوب مى‌شود.
|
|
| محمدآباد در يک منطقهٔ کوهپايه‌اى قرار گرفته است. کوه تخت‌بان در جنوب آن قرار دارد. آب و هواى روستا معتدل و خشک است.
|
|
| مِدوار، روستاى مدوار، يزد
|
|
| اين روستا در ۴۰ کيلومترى جنوب يزد و ۱۰ کيلومترى غرب راه يزد - دهشير قرار دارد. يک گردشگاه قديمى به نام شاه‌نشين از اهم آثار ديدنى و زيارتگاهى به نام قدمگاه از مهمترين آثار مذهبى روستاست. روستاى مدوار در يک منطقهٔ کوهپايه‌اى قرار گرفته است. کوه مدوار در غرب و کوه سرخ از رشتهٔ شيرکوه چسبيده به اين آبادى است. آب و هواى روستا معتدل خشک است.
|
|
| مزرعه شريف، روستاى مزرعه‌شريف، مهريز
|
|
| اين روستا در ۲۰ کيلومترى جنوب شرقى مهريز و يک کيلومترى غرب جاده يزد - کرمان قرار دارد. دو قلعهٔ کهن در نزديکى مزرعه و يک قلعهٔ ديگر در داخل آن اهم آثار تاريخى روستا را تشکيل مى‌دهند. روستاى مزرعهٔ شريف در يک منطقهٔ کويرى قرار گرفته و داراى آب و هواى معتدل خشک است.
|
|
|
|
| اين روستا در ۴۷ کيلومترى جنوب تفت و ۱۳ کيلومترى جنوب راه مهريز - تفت قرار دارد. مهمترين اثر ديدنى اين روستا مسجد جامع آن است که از بناهاى شاه يحيى مظفرى است و در سال ۷۷۴ هجرى قمرى ساخته شده است.
|
|
| روستاى منشاد در دره‌اى سبز و خرم قرار دارد که باغ‌ها و درختان فراوانى آن را در بر گرفته است و در تابستان‌ها ييلاق و گردشگاه مردم يزد و پيرامون آن است. کوه چنبر در شرق و کوه جرزين در غرب آبادى واقع شده و هر دو کوه از رشته شيرکوه هستند. آب و هواى روستا معتدل خشک است.
|
|
| منطقهٔ روستايى اهرم، اهرم، بوشهر
|
|
| اهرم از جمله فضاهاى روستايى استان بوشهر است که از نظر جاذبه‌هاى تاريخى، مذهبى و طبيعى حائز اهميت جهانگردى است. ظاهراً واژهٔ اهرم تحريف شدهٔ کلمه «ارم» به معنى باغ بهشت است که به دليل فراوانى باغهاى مرکبات و چشمه‌هاى فراوان در اطراف اهرم نامگذارى شده است. ناحيهٔ خائيز اهرم از نظر انواع چشمه‌ها و باغات مرکبات نارنگى، ليموترش و ليموشيرين بسيار معروف است.
|
|
| در اهرم تنگستان آثار دو قلعهٔ نظامى گلين باقى مانده است. قلعهٔ اولى به خاندان خوانين تنگستان و دومى به زاير خضرخان تنگستانى منسوب است. گفته مى‌شود، نيروى زمينى انگلستان در جنگ بوشهر که با قيام دليران تنگستانى روبرو شده بود، براى تصرف ناحيهٔ تنگستان به اهرم هجوم آورد و با توپخانه به قلعه حمله کرد. جاى اصابت گلوله‌هاى توپ‌بر برج غربى قلعه هنوز باقى مانده است. اين بنا از آن جهت که خاطرهٔ رادمردانى را که براى دفاع از وطن در برابر دشمن قوى و دولتى مقتدر جان باخته‌اند حائز اهميت است و از جمله يادبودهاى تاريخى اين سرزمين محسوب مى‌شود. سه اثر تاريخى، مذهبى مقبره امام‌زاده جعفر در ۱/۵ کيلومترى شمال شرق اهرم، مقبرهٔ زينب‌الشهدا در ۲ کيلومترى جنوب شرق اهرم و مقبرهٔ امام‌زاده آقا ميراحمد در روستاى آب بويى قرار دارند و مورد توجه و زيارت اهالى منطقه و شهرهاى ديگر هستند.
|
|
| منطقهٔ روستايى خورموج، دشتى (خورموج)
|
|
| اين منطقه در شهرستان دشتى واقع شده و از جمله نواحى مسکونى قديمى استان بوشهر به شمار مى‌رود. در مورد چگونگى نامگذارى و پيشينهٔ تاريخى آن اطلاع دقيقى در دست نيست، ولى قلعهٔ خورموج که قسمتى از آن به نام قلعهٔ محمدخان و قسمتى ديگر به نام قلعهٔ جلال‌خان معروف است، در اين منطقه قرار دارد و نشانگر قدمت تاريخى و اهميت آن در گذشته‌هاى دور است. اين بناى عظيم و رفيع از چهار حصار، چهار قلعه، يک اندرونى، يک عمارت مرکزى، تعدادى قراولخانه و اصطبل تشکيل شده است که اصل آن چهار يا پنج طبقه بوده است. اين بناى عظيم به مرور زمان تخريب شده و به شکل کنونى درآمده است. اما محمدخان دشتى و جلال‌خان که قلعه‌هاى ياد شده به نام آنها نامگذارى شده است، دو خان معروف عهد قاجاريه بودند که در مردمدارى و کار و کوشش مشهورند. از محمدخان دشتى کتاب شعرى هم به چاپ رسيده است. اين دو نفر در زمان جنگ‌هاى ايران و انگليس در بوشهر، از مدافعان و پاسداران سرزمين ايران در برابر هجوم بيگانگان بودند.
|
|
| علاوه بر مناطقى که مورد اشاره قرار گرفت در قلمرو استان بوشهر روستاهاى ديگرى نيز وجود دارند که به لحاظ برخوردارى از آثار ديدنى و جذاب، قابليت بهره‌بردارى زيارتى و جهانگردى دارند. از آن جمله مى‌توان به موارد زير اشاره کرد:
|
|
| - روستاى چهار روستايى از توابع گناوه که سه زيارتگاه به نامهاى قدمگاه حضرت عباس، قدمگاه پير بينو و قدمگاه امام رضا دارد.
|
|
| - روستاى کمالى از توابع گناوه که زيارتگاهى به نام امام‌زاده اميرالمؤمنين دارد.
|
|
| - روستاى گمارون از توابع گناوه که دو مسجد قديمى و زيارتگاهى به نام صدرالدين دارد.
|
|
| - روستاى ليليتن از توابع ديلم که دو زيارتگاه به نامهاى خواجه خضر و عباس ابن‌على و يک قلعهٔ کهن به نام محمد عليخان دارد.
|
|
|
|
| منوجان از روستاهاى بزرگ استان محسوب مى‌شود و در ۸۰ کيلومترى جنوب کهنوج در مسير جادهٔ کهنوج - بندرعباس و در فاصلهٔ ۱۰ کيلومترى شرق اين مسير قرار گرفته است. اين روستا از جمله مناطقى است که داراى سابقهٔ تاريخى معتبرى بوده و در کتب تاريخى و جغرافيايى از آن نام برده شده است. در کتب تاريخى از اين نقطه تحت عنوان منوجان، منوقان و منوغان نام برده مى‌شود. آنچه مسلم است اين روستا در قرن سوم و چهارم هجرى از اهميت ويژه‌اى برخوردار بوده است. معمارى بومى، فضاى کويرى و باغات خرما و ساختار فضايى اين روستا جالب توجه است.
|
