کوررنگی

نارسائى بينائى رنگ در واقع توصيف دقيق‌تر از عارضه‌اى است که معروف به کوررنگى شده است زيرا تعداد بسيار کمى از مردم از فقدان کامل درک رنگ رنج مى‌برند. رنگ به‌وسيلهٔ سلول‌هاى مخروطى تخصص يافتهٔ شبکيه درک مى‌شود در حالى‌که سلول‌هاى استوانه‌اى شدت‌هاى مختلف نور سفيد را درک مى‌کنند. هر سلول مخروطى حاوى ماده‌اى است که به نور قرمز، يا سبز و يا آبى پاسخ مى‌دهد. در افرادى که مبتلا به نارسائى بينائى رنگ هستند يکى از اين مواد ممکن است موجود نبوده و يا مقدار آن ناچيز باشد و باعث اشکال در تشخيص رنگ خاصى شود. نارسائى بينائى رنگ قرمز ـ سبز که در آن تشخيص طيف‌هاى خاص رنگ قرمز و سبز مخصوصاً در نور کم مشکل مى‌باشد شايع‌ترين اين اختلالات است.

افراد مبتلا به نارسائى بينائى رنگ اغلب از مشکل خود آگاهى ندارند، آنها تصور مى‌کنند که همهٔ افراد اشياء را مانند آنها مى‌بينند. نارسائى بينائى رنگ به‌وسيلهٔ آزمايش ديد رنگ‌ها که براى کليهٔ کودکان توصيه مى‌شود، قابل کشف است. آموزش رنگ‌ها توسط اجسام رنگى به‌طور گسترده‌اى در کلاس‌هاى ابتدائى انجام مى‌شود و آموزگاران بايد مراقب دانش‌آموزانى که از درک طبيعى رنگ‌ها عاجز هستند، باشند. نارسائى بينائى رنگ ممکن است در زندگى روزمره نيز تأثير بگذارد. مثلاً خلبانان و تعميرکاران برق نمى‌توانند با وجود اين عارضه کار خود را به‌درستى انجام دهند. درمانى براى نارسائى بينائى رنگ وجود ندارد اگرچه فيلترهاى رنگى که روى عينک‌ها تعبيه مى‌شود مى‌توانند توانائى تشخيص رنگ‌ها را تقويت کنند.