لا یغرنک سد هوس عن رایی

لا یغرنک سد هوس عن رایی		کم قصور هدمت من عوج الارآء
اشتهی انصح لکن لسانی قفلت		اننی انصح بالصمت علی الاخفاء
این همه ترس و نفاق و دودلی باری چیست		نه که در سایه و در دولت این مولایی؟!
بیم ازان می‌کندت، تا برود بیم از تو		یار ازان می‌گزدت، تا همه شکرخایی
شمس تبریز شمعیست که غایب گردد		شب چو شد روز چرا منتظر فردایی؟!