آورد خبر شکرستایی

آورد خبر شکرستایی		کز مصر رسید کاروانی
صد اشتر جمله شکر و قند		یا رب چه لطیف ارمغانی
در نیم شبی رسید شمعی		در قالب مرده رفت جانی
گفتم که بگو سخن گشاده		گفتا که رسید آن فلانی
دل از سبکی ز جای برجست		بنهاد ز عقل نردبانی
بر بام دوید از سر عشق		می‌جست از این خبر نشانی
ناگاه بدید از سر بام		بیرون ز جهان ما جهانی
دریای محیط در سبویی		در صورت خاک آسمانی
بر بام نشسته پادشاهی		پوشیده لباس پاسبانی
باغی و بهشت بی‌نهایت		در سینه مرد باغبانی
می‌گشت به سینه‌ها خیالش		می‌کرد ز شاه دل بیانی
مگریز ز چشمم ای خیالش		تا تازه شود دلم زمانی
شمس تبریز لامکان دید		برساخت ز لامکان مکانی