گر در آب و گر در آتش می‌روی

گر در آب و گر در آتش می‌روی		آن نمی‌دانم برو خوش می‌روی
در رخت پیداست والله رنگ او		رو که سوی یار مه وش می‌روی
نقش‌ها را پشت و پایی می‌زنی		سوی نقش نامنقش می‌روی
ذوق جان‌ها می‌زند بر جان تو		مست و دست انداز و سرکش می‌روی
در پی تو می‌دود اقبال رو		گر به عرش و گر به مفرش می‌روی
آنک در سر داری از سودای یار		چه عجب گر تو مشوش می‌روی
شه صلاح الدین برآ زین شش جهت		گر چه ظاهر اندر این شش می‌روی