ز دلتنگی به جانم با که گویم؟

ز دلتنگی به جانم با که گویم؟		ز غصه ناتوانم، با که گویم؟
ز تنهایی ملولم، چند نالم؟		ز بی‌یاری به جانم، با که گویم؟
به عالم در، ندارم غمگساری		نمی‌دارم، ندانم با که گویم؟
ز غصه صدهزاران قصه دارم		ولی پیش که خوانم؟ با که گویم؟
چو مرغ نیم بسمل در غم یار		میان خون تپانم، با که گویم؟
فتاده چون بود در دام صیدی؟		ز محنت همچنانم، با که گویم؟
به کام دوستان بودم، کنون باز		به کام دشمنانم، با که گویم؟
مرا از زندگانی نیست سودی		ز هستی در زیانم، با که گویم؟
همه بیداد بر من از عراقی است		ز بودش در فغانم، با که گویم؟