بهینه‌سازی بازارها

محققان چندبار تلاش کرده‌اند، تا مشخصات تقاضاى جهانگردى در بازارهاى مختلف را مدل‌سازى کنند. مدل زير يک نمونهٔ اين مدل‌ها است.

فرض کنيد که i,Bij امين 'مشخصهٔ خريد' براى مصرف‌کننده j باشد (M تا i=1). مشخصهٔ خريد عبارت است از خصوصيت‌هاى شناسائى شده مانند لذت‌پرستى يا علاقه‌مندى به جهانگردى فرهنگى.

همچنين فرض کنيد که Xj۳, Xj2, Xj3 مشخصات شخصى J امين مصرف‌کننده باشد که برحسب شخصيت يا منش وى بيان مى‌شود. فرض مى‌شود که اين مشخصات قابل سنجش و درجه‌بندى باشند. پس:

B ^j ₁ = f ^j ₁ ( X ^j ₁ , X ^j ₂ , ... X ^j _n , M S )

B ^j ₂ = f ^j ₁ ( X ^j ₁ , X ^j ₂ , ... X ^j _n , M S )

..            ..            ..            ..            ..

..            ..            ..            ..            ..

B ^j _m = f ^j _m ( X ^j ₁ , X ^j ₂ , ... X ^j _n , M S )

در اين معادلات MS معرف محرک‌هاى بازار است. اين محرک‌ها مى‌تواند براى مثال، تبليغات مقصد، توصيه‌هاى آژانس‌هاى مسافرتى و اطلاعات کتاب راهنما باشد.

پس مى‌توانيم براى جهانگردان j و K مجموعه مشخصه‌هاى رفتارى در خريد را به‌شرح زير معين نمائيم:

β _j = ( B ^j ₁ , B ^j ₂ , ... B ^j  _m  )

β _k = ( B ^k ₁ , B ^k ₂ , ... B ^k _m )

مقايسهٔ ميزان مشابهت مجموعه‌هاى زير:

B _j S B _k

نشان خواهد داد که جهانگردان j و K به بازارهاى واحدى تعلق دارند؛ البته با اين فرض که واکنش خريد منطقاً با مشخصه‌هاى رفتار خريد ارتباط دارد. پس از تعريف حدود و ثغور هر بازار، تحليل خوشه‌اى قابل استفاده است.

بهينه‌سازى بازارها

هر مقصد يا عرضه‌کنندهٔ محصول جهانگردى بايد بتواند تفکيک بازارها به قصد حداکثر کردن سود را مورد استفاده قرار دهد. اين امر از طريق تسرى روش‌هاى قيمت‌گذارى انحصارى و تبعيضانه به تمام ابعاد بازاريابى صورت مى‌گيرد.

يکى از اين‌گونه مدل‌ها جنبه‌هاى اقتصادى برنامه‌هاى تبليغاتى براى تفکيک بازارها را به‌صورت زير مورد بررسى قرار داده است:

فرض کنيد که Vmi تعداد واحدهاى تبليغات نوع mام براى بازار i باشد. فرض کنيد که Jmi هزينهٔ هر واحد از تبليغات نوع m براى بازار فوق باشد. (m تا m=1 و n تا i=1).

فرض کنيد که رسانهٔ مورد استفاده براى تبليغات هزينهٔ سرانهٔ ثابتى داشته باشد. پس، کل هزينهٔ تبليغات نوع m براى بازار i عبارت است از:

X m i

V m i

=

g m i

يک تابع ساده تقاضا براى بازار i عبارت است از: ( q i = f i ( p i , X i . در اين تابع q i، ميزان تقاضاى جهانگردى P1 سطح عمومى قيمت‌ها براى محصول جهانگردى عرضه شده به اين بازار (البته اگر چنين متغيرى قابل محاسبه باشد) و Xi بردار انواع تبليغات مورد استفاده [X1i, X2i, ... Xmi] است.

پس هزينه‌هاى تبليغات و تقاضا در کليهٔ بازارها عبارت خواهد بود از:

G = ∑ g  ' i = ∑ V  ' i X  ' i

        i             i

Q = ∑ = ∑ f _i ( P _i , X _i )

        i        i

P Q = ∑ P _i q _i = ∑ P _i f _i ( P _i , X _i )                                                          :و درآمد

            i                i

پس رابطهٔ درآمد (PQ) و هزينه‌هاى تبليغات (G) زمانى بهينه خواهد بود که بازده آخرين دلار خرج شده براى کليهٔ انواع تبليغات در تمام بازارها برابر باشند. براى مقصدهاى جهانگردى (ادارات ملى جهانگردى و غير آن) که مجموعهٔ فعاليت بازاريابى آن را انجام تبليغات تشکيل مى‌دهد بهينه‌سازى تلاش‌هاى تبليغاتى بسيار اهميت دارد.