در نصیحت نفس خود

انوری شعر و حرص دانی چیست		این یکی طفل و آن دگر دایه
پایه‌ی حرص کدیه و طمعند		تا نگردی به گرد آن پایه
تاج داری خروس وار از علم		چه کنی همچو ماکیان خایه
گردن و گوش نفس مردم را		همت آمد بهینه پیرایه
عمر تو گوهری گران‌مایه است		تو یکی شاعر گران‌سایه
بیش بر یاد ژاژ شعر مده		ای گران‌سایه آن گران‌مایه