واکسیناسیون در مقابل روتاویروس‌ها

امروزه با وفق‌دادن روتاويروس‌ها به محيط‌هاى کشت سلولى امکان تهيه واکسن‌هاى زنده ضعيف شده اين ويروس‌ها فراهم گشته است. وسيکارى و همکاران واکسنى را از ميکروب زنده ضعيف شده در مقابل اسهال ناشى از سوش NCDV روتاويروس تهيه کرده و به کودکان بالاى ۶ ماه که در پرشيوع‌ترين فصل اين بيمارى تيتر پائينى از آنتى‌بادى داشتند، تجويز نمودندکه متعاقب تجويز يک دوز واحد خوراکى از اين واکسندر ۸۸% کودکان تحت مطالعه مصونيت قابل ملاحظه‌اى ايجاد گرديد. با اينکه به‌اين زودى نمى‌توان مدت باقى ماندن مصونيت پس از تجويز اين واکسن را تعيين نمود ولى وسيکارى و همکاران معتقد هستند که مصونيت به مدت حداقل ۲ سال باقى مى‌ماند و واکسن در مقابل بيمارى ناشى از سروتيپ ۱ روتاويروس مؤثر مى‌باشد. تجربيات بعدى در گامبيا و رواندا نشان داد که مصونيت ايجاد شده، حتى پس از سه دوز تزريق واکسن خفيف مى‌باشد. بررسى‌هاى صورت گرفته در آمريکا، فنلاند، سوئد، ونزوئلا که توسط واکسن زنده ضعيف شده از روتاويروس ميمون رسوس (RRV-1) انجام شد ثابت کرد که تجويز دوز واحدى از اين واکسن به شيرخوران در مقابل شکل‌هاى شديد بيمارى ايجاد مصونيت مى‌کند.

برخلاف سوش NCDV اين واکسن قادر است در شيرخوران بالاى ۵ ماه اسهال خفيفى ايجاد نمايد ولى در زير اين سن هيچ‌گونه اثر جانبى ندارد که احتمالاً ناشى از وجود آنتى‌بادى‌هاى با منشأ مادرى است. با اين وجود حتى در زير ۵ ماهگى نيز واکسن کاملاً اثرات ايمنى‌بخش خود را دارا است.

ساير واکسن‌هاى در دست تحقيق برپايه‌هاى زير استوار هستند:

- استفاده از سو‌ش‌هاى گاوى بيشتر تضعيف شده

- سوش‌هاى هيبريد شده به‌دست آمده از کشت‌هاى حاوى مخلوطى از سوش‌هاى روتاويروس انسانى و گاوي

- سوش‌هاى ويرولانت روتاويروس‌هاى انساني

- و بالاخره استفاده از کلونيزه نمودن DNAهاى کپى شده از RNA حاوى ژن کنترل‌کننده توليد آنتى‌ژن روتاويروس، در وکتورهاى باکتريائى که موجب مى‌گردند آنتى‌بادى‌هاى خنثى‌کننده در بدن توليد گردند.