پیوند کلیه

در اکثر موارد عوارض پزشکى و مشکلات روانى وابسته شدن به دستگاه به‌دليل دياليز مزمن، پيوند کليه را به انتخاب ارجح تبديل مى‌کند. تقريباً ۶۰ هزار کليه در سال پيوند مى‌شود. به‌دليل اين تقاضاى زياد و به‌علت لزوم مقايسهٔ نوع بافت شخص‌دهندهٔ کليه با گيرنده، اغلب تا دستيابى به يک دهندهٔ مناسب انتظار طولانى لازم است. بيمار بايد در طى اين مدت براى انجام کارکرد کليه به دياليز وابسته باشد.

خويشاوندان سالم مثل والدين، برادر يا خواهر معمولاً مناسب‌ترين دهندگان کليه هستند، زيرا احتمال سازگارى بافتى با آنها بيشتر است. وقتى خويشاوندى به‌عنوان دهنده در دسترس نيست، از مراکز تعيين نوع بافت در سراسر کشور خواسته مى‌شود تا به يافتن يک دهندهٔ قابل قبول از ميان قربانيان تصادفات يا ساير افرادى که قصد دارند پس از مرگ کليه‌هاى خود را اهداء نمايند، کمک کنند. اين عمل به پيوند از جسد معروف است. داروهاى جديد مثل سيکلوسپنورين امکان غلبهٔ بر تمايل طبيعى بدن به پس زدن کليهٔ بيگانه را افزايش مى‌دهد.

هر فرد مبتلا به مراحل انتهائى بيمارى کليه نامزد مناسبى براى پيوند کليه نيست. افراد مبتلا به بيمارى شريان کرونرى (شريان قلب)، عفونت‌‌ها، التهاب گلومرول و کليه، و بيمارى‌هاى مزمن ممکن است شرايط مساعدى براى تحمل مشکلات عمل پيوند نداشته باشند. با اين حال پيوند کليه در صورت موفقيت معمولاً زندگى راحت‌‌ترى را نسبت به دياليز طولانى مدت تأمين مى‌کند.