- آبسهٔ حاد يا سينوس ترشح‌کنندهٔ مزمن در ناحيهٔ کوسيژآل.
- درد، حساسيت به لمس، سفتي.
ملاحظات کلى
بيمارى پايلونيدال يا به‌صورت يک سينوس ترشح‌کننه و يا به‌شکل آبسهٔ حاد در ناحيهٔ کوکسيژآل تظاهر مى‌کند. يک کيست زمينه‌اى همراه با بافت گرانولوماتو، فيبروز، و به‌طور شايع، کپه‌هاى مو وجود دارد.
در مورد اينکه آيا کيست‌هاى پايلونيدال مادرزادى يا اکتسابى هستند، اختلاف‌نظر وجود دارد. هرچند، در بيشتر موارد، علت احتمالاً عفونت، تحريک، و به‌دام افتادن مو در بافت‌هاى عمقى ناحيهٔ ساکروکوکسيژآل است (يعنى اکتسابى است). بيمارى پايلونيدال در مردان و به‌ويژه در مردانى که در چين گلوتئال کپل‌هاى موى بيشترى دارند، شايع‌تر است. بيمارى اغلب در سنين بلوغ، زمانى‌که رشد مو و فعاليت غدد سباسه افزايش مى‌يابد، براى نخستين‌بار ظاهر مى‌شود.
يافته‌هاى بالينى
ضايعه معمولاً تا زمانى‌که به‌طور حاد دچار عفونت شود، بى‌نشانه است. نشانه‌ها و يافته‌هاى چرکى‌شدن حاد مشابه آبسه‌هاى حاد در ديگر نقاط هستند. پس از رخ‌دادن درناژ، ترشح چرکى ممکن است کاملاً متوقف شود، يا به‌نحو شايع‌تري، به‌طور متناوب عود کند و از يک يا چند مجراى سينوسى تخليه شود. در معاينه، يک يا چند سوراخ پوستى روى خط وسط يا بيرون آن در روى پوست ناحيهٔ ساکرال ديده مى‌شوند.
تشخيص افتراقى
تشخيص معمولاً واضح است. ديگر حالاتى که بايد در نظر گرفته شوند، آبسهٔ دور مقعد برخاسته از کريپت خلفى خط وسط، هيدرآدنيت چرکي، و کورک يا کفگيرک ساده هستند.
عوارض
عفونت پايلونيدال درمان‌نشده ممکن است منجر به ايجاد سينوس‌هاى ترشح‌کنندهٔ متعدد و گاه دراز شوند. به‌ندرت، تغيير بدخيمى رخ مى‌دهد.
درمان
آبسهٔ حاد را بايد با برش و تخليه درمان کرد که اغلب مى‌تواند در مطب يا اتاق اورژانس و با استفاده از بى‌حسى موضعى انجام شود.
براى بيمارى مزمن با درناژ مداوم يا تشکيل آبسه و درد عودکننده، مجموعه‌اى از درمان‌هاى جراحى وجود دارند. اين نکته حائز اهميت است که با بيمارى به‌صورت محافظه‌کارانه برخورد و تنها بافت بيمار برداشته شود و پوست، چربى و ديگر بافت‌هاى سالم دست‌نخورده باقى بمانند. هر روشى که به‌کار رود، پيگيرى دقيق ضرورى است. بايد به بيمار آموزش داده که ناحيه را تميز و خشک نگاه دارد، از تروماى مستقيم اجتناب کند، و به‌طور منظم پوست را بتراشد يا از داروهاى موبر استفاده کند تا از به دام افتادن موهاى ديگر جلوگيرى شود.
پيش‌آگهى
ممکن است به‌دنبال درمان عود رخ دهد، ولى شانس عود در صورتى‌که زخم بازگذاشته شود و مراقبت پس از عمل به‌خوبى انجام گيرد، بسيار کم است. در بيشتر موارد بيمار بايد بتواند بلافاصله به زندگى طبيعى بازگردد.
