وله ایضا

مردم چشم جهان بین پدر		آن که نادیده جهان رفت به خواب
غنچه‌ی باغ جهان شاه علی		طفل نامجرم ایمن ز عذاب
کاندرین باغ ز خوشبوئی او		گلی از چهره نیفکند نقاب
تا که از گلشن دوران بردند		سوی گلزار بهشتش بشتاب
هرکه تاریخ وفاتش جوید		گل خوشبوی درآرد به حساب