ای صبا، حال من بدو برسان

ای صبا، حال من بدو برسان		نه چنان سرسری، نکو برسان
سخن من نه بیش گوی و نه کم		آنچه من گویمت، بگو، برسان
به زبان کسش مده پیغام		خود سخن گوی و روبرو برسان
نامه با خودنگاه دار و چو او		با تو گوید که، نامه کو؟ برسان
گر مجالت نباشد اول روز		فرصتی نیک‌تر بجو، برسان
قصه‌ی این غریب سرگشته		پیش آن ماه تندخو برسان
حلقه‌ای باز کن ز طره‌ی او		حلقه بگذاشتیم، بو برسان
سخن چشم همچو جوی مرا		بنگار بهانه جو برسان
اوحدی گر چه در غمش یکتاست		تو سلام هزار تو برسان