يک نوزاد براى افزايش وزن طبيعى (۱۵-۱۰ gr/kg/d) به کالرى معادل ۱۵۰-۱۰۰ Kcal/kg/d و پروتئينى برابر با ۳-۲ gr/kg/d نياز دارد.
تغذيه روده‌اى
بهترين راه تأمين پروتئين و کالري، دريافت آنها از طريق دستگاه گوارش است. رژيم‌هاى المنتال که از مخلوط آمينواسيدهاى کريستالي، اوليگوساکاريدها و چربى‌ها ساخته شده‌اند؛ به‌طور کامل در رودهٔ کوچک جذب شده و باقى‌ماندهٔ خيلى کمى دارند. با اين حال استفاده از آنها به‌علت اسهال هايپراسمولارى که به‌سبب نوع فرمولاسيون خود ايجاد مى‌کنند، محدود شده است. براى حل اين مشکل مى‌توان انفوزيون مداومى از محلول رقيق‌شده را برقرار کرد، سپس حجم محلول رقيق‌شده را به‌تدريج افزايش داد.
کاتترهاى کوچک سيلاستيکى يا پلى‌اتيلنى مثل آنهائى که براى انفوزيون‌هاى داخل رويدى به‌کار مى‌‌روند را مى‌توان از راه بينى يا دهان تا معده يا ژژونوم عبور داد. اين کاتترها براى دوره‌هاى زمانى طولانى مدت به‌خوبى تحمل مى‌شوند. هم‌چنين براى تغذيهٔ پس از عمل، مى‌توان يک طرف اين کاتترهاى کوچک را در معده يا ژژونوم و طرف ديگر آنها را خارج از ديوارهٔ شکم قرار داد. وقتى که کاتترهاى سيلاستيکى در معرض محتويات روده قرار مى‌گيرند. سخت نشده و به اين علت نسبت به‌ساير کاتترهاى پلاستيکى ارجحيت دارند.
تغذيهٔ تزريقى
انديکاسيون‌هاى تغذيه تزريقى عبارتند از:
۱. پيش‌بينى يک دورهٔ طولانى ايلئوس به‌طور مثال پس از ترميم گاستروشيزى يا آترزى ژژونوم.
۲. فيستول‌هاى روده‌اي.
۳. تکميل‌کردن تغذيهٔ خوراکى مثل اسهال‌هاى مقاوم، سندرم رودهٔ کوتاه،د سندرم‌هاى مختلف سوءِ جذب.
۴. نوزادان دچار تأخير رشد داخل رحمى IUGR.
۵. حالات کاتابوليک مثل عفونت‌ها و تومورها در صورتى‌که تغذيه از راه معده کفايت نکند.
۶. در نوزادان دچار انتروکوليت نکروزان NEC که به‌مدت طولانى منع تغذيه خوراکى دارند.
محلول‌هاى تغليظ‌شده موجب ترومبوز عروق محيطى مى‌شوند. قراردادن کاتتر در وريد اجوف فوقانى يا دهليز راست باعث مى‌شود تا محلول تزريقى توسط حجم بالاى جريان خون به‌سرعت رقيق شود.
تغذيهٔ تزريقى طولانى‌مدت عوارض متعددى دارد که شايع‌ترين آنها عفونت مى‌باشد و برداشتن فورى کاتتر معمولاً باعث بهبود علائم بالينى مى‌شود.
اين محلول‌ها از نظر مقدار يک اسيد چرب ضرورى به‌نام لينولئيک اسيد فقير هستند. کمبود اسيد لينولئيک با علائمى مثل ترومبوسيتوپني، لاغري، پوسته‌ريزي، برافروختگى و سفتى غيرطبيعى چربى زيرجلد مشخص شده و براى پيشگيري، افزودن اينتراليپيد و تجويز داخل وريدى آن لازم است. کمبود روي، به‌صورت درماتيت اکسفولياتيو در صورت، کشاله ران، انگشتان و چين‌هاى پوستى تظاهر مى‌کند و از علائم اکرودرماتيت انتروپاتيک تقليد مى‌نمايد. اين مشکل با افزودن مقدار بيشترى روى به محلول اصلاح مى‌شود. بعد از تغذيهٔ طولانى‌مدت وريدي، زردى و هپاتومگالى پيشرونده با علت نامشخص به‌وجود مى‌آيد. معمولاً به‌دنبال قطع تغذيه تزريقى و يا تزريق دوره‌اى آن به مدت ۱۴-۱۲ ساعت و سپس قطع تزريق براى ۱۲-۸ ساعت علائم فوق از بين مى‌رود.
