دررفتگی

عبارت است از جابه‌جائى دو يا چند استخوان در يک مفصل. اين حالت زمانى رخ مى‌دهد که يک نيروى قوى به مفصل وارد شود و استخوان را در يک وضعيت غيرعادى قرار دهد. اين حالت ممکن است ناشى از يک انقباض شديد ماهيچه‌اى باشد.

مفصل‌هائى که بيش از همه در معرض آسيب دررفتگى هستند، مفصل شانه، آرنج، شست، ساير انگشتان و آرواره است. در بعضى از موارد تشخيص بين دررفتگى و شکستگى مشکل يا حتى غيرممکن است و احتمال دارد که شکستگى و دررفتگى با هم نيز اتفاق بى‌افتد اگر مردد هستيد هميشه فرض را بر شکستگى بگذاريد و آن را مثل شکستگى درمان نمائيد.

- عوارض و نشانه‌ها:

۱. مصدوم ممکن است يک درد شديد (غالباً تهوع‌آور) در ناحيه مفصل احساس کند.

۲. مصدوم قادر به حرکت دادن عضو آسيب‌ديده نمى‌باشد يعنى مفصل در وضعيت خود ثابت مى‌ماند.

۳. به‌نظر مى‌رسد که مفصل صدمه‌ديده تغيير شکل داده است.

۴. ورم و بعد کبودى در ناحيهٔ آسيب‌ديده.

- هدف:

فراهم آوردن راحتى مصدوم و رساندن او به بيمارستان.

- درمان:

۱. عضو آسيب‌ديده را در راحت‌ترين وضعيتى که مصدوم حس مى‌کند قرار دهيد، براى اين‌کار از بالش استفاده کنيد.

اگر باند يا نوار شکسته‌بندى در اختيار داشتيد عضو آسيب‌ديده را با آن ببنديد تا بى‌حرکت بماند.

۲. مصدوم را بلافاصله به بيمارستان انتقال دهيد.

نبايد کوشش کنيد که استخوان‌ها را به وضعيت عادى خود برگردانيد چون اينک ار باعث صدمهٔ بيشتر به بافت‌هاى اطراف مى‌شود. اگر در مورد صدمه مردد هستيد آن را مانند شکستگى درمان کنيد.