صنما، بی‌تو مرا کار به جان آمده گیر

صنما، بی‌تو مرا کار به جان آمده گیر		دلم از درد فراقت به فغان آمده گیر
دل شوریده ز هجر تو به جان می‌آید		جان سرگشته ز هجرت به دهان آمده گیر
زان زنخدان چو سیب تو بده یک بوسه		وآنگه از باغ تو سیبی به زیان آمده گیر
خلق گویند که: حال تو بر دوست بگوی		حال خود گفته و بر دوست گران آمده گیر
آرزوی تو گر آنست که: من کشته شوم		آن چنان کارزوی تست چنان آمده گیر
گفته‌ای: اوحدی آن به که ز پیشم برود		رفته از پیش تو و باز دوان آمده گیر