باز سال کردن صوفی از آن قاضی

گفت صوفی که چه بودی کین جهان		ابروی رحمت گشادی جاودان
هر دمی شوری نیاوردی به پیش		بر نیاوردی ز تلوینهاش نیش
شب ندزدیدی چراغ روز را		دی نبردی باغ عیش آموز را
جام صحت را نبودی سنگ تب		آمنی با خوف ناوردی کرب
خود چه کم گشتی ز جود و رحمتش		گر نبودی خرخشه در نعمتش