|
| روستاى سيرچ، شهداد، كرمان
|
|
| سيرچ يکى از چهار آبادى بزرگ بخش شهداد است که در ناحيهٔ خوش آب و هواى کوهستانى بر سر راه شهداد - کرمان قرار گرفته است. فاصلهٔ آن تا شهر کرمان ۸۰ کيلومتر و تا مرکز بخش شهداد ۲۵ کيلومتر است. سيرچ از قديم محل ييلاق بخش گرمسيرى و کويرى شهداد و آبادى‌هاى تابعهٔ آن بوده و بهارستان نام داشت. ييلاق مذکور در ارتفاع ۱۵۵۰ مترى در درهٔ رودى به همين نام قرار دارد و جمعيت آن در تابستان به علت موقعيت تفرجگاهى به بيش از ده هزار نفر مى‌رسد. سيرچ چشم‌اندازى زيبا، پوشيده از توده‌هاى انبوه درختان دارد. در مرکز سيرچ چندين درخت کهنسال سرو و چنار نيز وجود دارد.
|
|
| اين آبادى مانند مناطق شمالى کشور پوشيده از درخت است. هوايى مرطوب و خنک دارد و بر روى ارتفاعات قرار گرفته و زيبايى آن مشابه مناظر سوئيس و با همان سرسبزى و فراز و فرودهاست. در قسمت مرطوب سيرچ به علت آب‌هاى فراوان جارى تعدادى از باغ‌ها به باتلاق تبديل شده‌اند. در اين منطقه انواع درختان صنوبر، انگور، انجير، گيلاس و آلبالو در دامنهٔ کوهسارها لابه‌لاى سنگلاخ کاشته شده است و چون زمين مسطح کم دارد، کشت مزارع جو و گندم کم يافت مى‌شود، اما از زمين‌هاى محدود و آب فراوان، براى احداث باغ استفاده شده است. اين منطقه يکى از قطب‌هاى اصلى جهانگردى استان محسوب مى‌شود.
|
|
| روستاى شمى، دهستان شمى، ايذه
|
|
| اين روستا در دهستان شمى شهرستان ايذه واقع شده است. در فاصلهٔ ۹ کيلومترى اين روستا آثار باستانى بسيار زيبا و مشهورى نظير مجسمه‌هاى بزرگ برنزى، سنگ‌هاى مرمرى، گورهاى باستانى از دورهٔ پارت‌ها کشف شده است، برخى از اين مجسمه‌ها و اشياء بدست آمده جزء شاهکارهاى مسلم ريخته‌گرى و فلزگدازى است. گورستان شمى نيز به دورهٔ ساسانيان مربوط است.
|
|
|
|
| شهداد يکى از بخش‌هاى شهرستان کرمان است که در پست‌ترين نقطهٔ کوير که حداکثر ۳۰۰ متر از سطح دريا ارتفاع دارد، قرار گرفته است و قنات‌هاى متعددى دارد.
|
|
| محصولات آن خرما، مرکبات و حنا است و مرکبات آن از جهت شيرينى و لطافت کم‌نظير است. باغ‌هاى مرکبات و نخلستان‌هاى زيبايى نيز دارد. فاصلهٔ شهداد تا مرکز استان با گشايش تونل سيرچ ۱۰۵ کيلومتر است. شهداد در شش ماههٔ دوم سال يکى از گردشگاه‌هاى ديدنى استان به شمار مى‌رود. خرابه‌هاى شهر قديمى شهداد که به ۴۰۰۰ سال ق.م تعلق دارد، در دشت لوت شهداد و در جوار شهر جديد کشف شده است.
|
|
| روستاى صلواتآباد، سنندج
|
|
| نام ديگر روستا «نمان» است که در فاصله ۱۰ کيلومترى جنوب شرقى شهر سنندج واقع شده است. صلواتآباد در يک منطقه دره‌اى واقع شده و رودخانه صلواتآباد از جنوب آن مىگذرد. ارتفاعاتى اطراف صلواتآباد را احاطه نموده است که عبارتند از کوه «کوچه رش» در سه کيلومترى شمال غربى، کوه «لول» در دو کيلومترى شمال شرقى و کوه «گوژهه» در چهار کيلومترى شرق و جنوب شرقى که روستا را در ميان گرفته‌اند. آب و هواى صلواتآباد سرد نيمه خشک است و زبان مردم آن فارسى با گويش کردى است و همهٔ مردم آن مسلمان و پيرو مذهب تسنن هستند. رودخانه، کوه‌‌ها، دره، گردنه، پوشش گياهى و حيات وحش متنوع، از جاذبه‌هاى طبيعى و جالب روستاى صلواتآباد هستند. امام‌زاده مولانا سيد ابراهيم که بقعه آن در روستا قرار دارد، از جاذبه‌هاى مهم مذهبى روستا به شمار مى‌آيد.
|
|
|
|
| در ۱۸ کيلومترى شهر جهرم، روستايى به نام قطب‌آباد وجود دارد که با برخوردارى از چشم‌اندازهاى طبيعى و باغ‌هاى فراوان مرکبات، يکى از گردشگاه‌هاى مهم شهرستان جهرم به حساب مى‌آيد.
|
|
| روستاى گتوند شوشتر، شوشتر
|
|
| آثارى در سواحل رود کارون و در قسمت جنوب شهر بر روى تپهٔ کم ارتفاعى بدست آمده است (مانند: آجرهاى بزرگ و سرخ رنگ و ...). مهمترين آثار تاريخى و مذهبى گتوند عبارتند از: معبد زيگورات گتوند که احتمالاً معبدى عيلامى بوده و بر روى تپه‌اى در جنوب شهر گتوند و قلعهٔ رستم نيز در شمال گتوند بر روى تپه‌اى واقع شده‌اند. مقام على و بقعه‌هاى شاه سليمان و پير احمد نيز در اين روستا قرار دارند.
|
|
|
|
| اين روستا که از توابع شهرستان اقليد است، در بخش مرکزى دهستان خسرو و شيرين قرار دارد. در ضلع جنوبى اين روستا محوطه‌اى با مساحت شش کيلومتر وجود دارد که آب‌هاى سطحى و پوشش گياهى مرکب درختان بيد، سپيدار و نارون چشم‌انداز زيبايى به آن بخشيده و ارزش گردشگاهى ويژه ايجاد کرده است که مورد استفادهٔ مردم قرار مىگيرد.
|
|
| ارتباط اين روستا با ساير نقاط اطراف خود از طريق يک جادهٔ شوسه که از جنوب به دهستان سده و از شمال به دهستان خسرو و شيرين منتهى مى‌شود، امکان‌پذير است.
|
|
| روستاى ميمند، دهستان ميمند، شهربابك
|
|
| ميمند مرکز دهستان ميمند از شهرستان شهر بابک و يکى از روستاهاى شگفت ايران مى‌باشد. اين روستا داراى ساختار ويژه‌اى در معمارى و احداث سکونت‌گاه‌هاى روستايى است و يک ناحيهٔ تاريخى استقرار انسانى در نواحى مرکزى ايران محسوب مى‌شود. در اين روستا دژى مرکب از دخمه‌هايى وجود دارد که حدود چهارصد مترمربع وسعت با ۱۵ اطاق سنگى دايره‌اى شکل بدون سقف مى‌باشد. اين مکان ظاهراً محل قرار دادن مردگان بوده که استخوان مردگان همراه با اشياى ديگر در آن کشف شده است. مسجد ميمند نيز از ديگر ديدنى‌هاى اين روستاست. اين مسجد در فضايى مربع شکل با ۴ ستون ميانى در دل کوه جاى گرفته و تمام قسمت‌هاى آن از سنگ است.
|
|
| خانه‌هاى قديمى اين روستا مانند مناره‌هايى در دل کوه کنده شده‌اند. جنس کوه از سنگ‌هاى رسوبى و سخت است و اتاق‌هايى که در آن کنده شده‌اند نيز بسيار مستحکم‌اند. در اين خانه‌هاى مناره‌اى شکل اتاق‌ها و پستوها داراى راهرو و ستون هستند و معمارى روستايى ويژه‌اى را به نمايش مى‌گذارند. خانه‌هاى ياد شده به علت شيب اطراف درهٔ ميمند در چهار يا پنج طبقه بر روى هم قرار گرفته‌اند. ارتفاع اين خانه‌ها دو متر و داراى وسعتى نزديک به ۱۶ تا ۲۰ مترمربع است. اين خانه‌ها از نظر نورگيرى هيچ روزنه‌اى ندارند و حتى فاقد دودکش و پنجره هستند. در وسط هر اتاق اجاقى کنده شده که براى گرم کردن خانه و تهيه غذا به کار مى‌رود و دودهايى که در موقع روشن کردن اجاق ايجاد مى‌شود تمام فضاى سنگى خانه‌ها را سياه کرده است. هر خانهٔ سنگى يک راهرو با شيبى تند دارد که به طرف بيرون کنده شده است. اين راهروها در گويش محلى به نام «کيچه» معروف هستند. در سمت راست هر کيچه يک اطاق و در سمت چپ آن اتاق ديگرى قرار دارد و يک اتاق نيز در روبروى ورودى راهرو نمايان است. معمولاً اتاق روبرو براى نشيمن و اتاق‌هاى دست راست و چپ جهت انبار و آغل حيوانات در زمستان مورد استفاده قرار مىگيرد. در برخى از اين خانه‌ها سه اتاق براى زندگى سه خانوار مجزا تعبيه شده است.
|
|
|
|
| روستاى نگل در ۶۰ کيلومترى جاده سنندج - مريوان واقع شده است. معروفيت روستاى «نگل» به مناسبت وجود يک جلد قرآن به خط کوفى است که در گاوصندوق مسجد روستا نگهدارى مى‌شود. قدمت کتابت اين قرآن به بيش از هزار سال مى‌رسد. صفحات قرآن ۴۰ سانتى‌متر طول و ۳۵ سانتى‌متر عرض دارد و در هر صفحه ۱۴ ستون نوشته شده است. اين اثر مقدس و حيرت‌‌انگيز مذهبى - هنرى، روستا و مسجد آن را به يک موزهٔ معروف تبديل کرده است.
|
|
|
|
| بخش زرين‌آباد از توابع شهرستان دهلران در زمرهٔ نواحى تاريخى استان قرار دارد. اين ناحيه از قديم‌الايام محل زندگى اجتماعات قديمى بوده و آثار باستانى فراوانى در آن به جا مانده است. در اين بخش بقعه‌هاى سيد ناصرالدين، سيد اکبر، سيد ابراهيم و سيد فخرالدين قرار دارند که زيارتگاه مردم محلى و ديگر زائران است. از آثار تاريخى مهم اين بخش مى‌توان به قلعه شاخ با برج‌هاى ديده‌بانى بسيار و قلعهٔ انجير اشاره کرد.
|
|
| زواره، روستاى زواره، اردستان
|
|
| نام ديگر اين آبادى، مدينه‌السادات است که از توابع شهرستان اردستان است و آب و هواى کويرى و گرم و خشک دارد. اين روستا بقعه‌‌هايى به نام‌هاى سيد بهاءالدين حيدر، سيد علاءالدين، بقعهٔ سبز و امام‌زاده يحيى دارد. مسجد جامع قديمى زواره که يکى از کهن‌ترين مساجد ايران است و گفته مى‌شود که قبلاً آتشکده بوده است، نيز در اين روستا واقع است.
|
|
| زين‌آباد، روستاى زين‌آباد، يزد
|
|
| اين روستا در ۱۰ کيلومترى جنوب غربى يزد و کنار راه يزد - تفت قرار دارد. اين روستا داراى معبد زرتشتى و يک درخت کهنسال است که از قدمت قابل توجهى برخوردارند. علاوه بر آنها، ويرانه‌هاى چندين آب‌‌انبار و کاروانسرا نيز در محدودهٔ روستا ديده مى‌شود.
|
|
| روستاى زرين‌آباد در يک منطقهٔ ميانکوهى واقع شده و دنبالهٔ کوه سنگ‌تراش از رشتهٔ شيرکوه است که در جنوب آبادى قرار گرفته است. روستا آب و هواى معتدل خشک دارد.
|
|
| ساروق، روستاى ساروق، اراك
|
|
| روستاى ساروق بيش از ۸۵۰ سال قدمت دارد و از چهار محله به نام‌هاى قلعه بالا، ساروق، گرگان عليا و گرگان سفلى تشکيل شده است. امام‌زاده هفتاد و دو تن مربوط به ۵۸۷ هـ.ق در محله مرکزى و قديمى آن واقع شده است. روستاى ساروق به لحاظ صنايع دستى بويژه از نظر قالى‌‌بافى نيز معروفيت جهانى دارد.
|
|
| سجاس، روستاى سجاس، خدابنده
|
|
| اين روستا از توابع شهرستان خدابنده است و در ۱۷ کيلومترى شمال غربى قيدار و در يک منطقهٔ دشتى واقع شده است. رودخانهٔ «سجاس‌رود» از ميان آن مىگذرد و داراى آب و هواى سرد و خشک است. از جمله آثار ديدنى و جالب‌توجه روستا مى‌توان به مسجد جامع قديمى، مقبرهٔ امام‌زاده ابراهيم و بناى حسينيهٔ روستا اشاره کرد.
|
|
|
|
| روستاى سرآبله در ۱۸ کيلومترى شمال شرق ايلام در يک ناحيهٔ کوهپايه‌اى واقع شده و توسط کوه‌هاى پيران، حوزهه احاطه شده است. مهمترين رودخانهٔ دائمى اين ناحيه، «چرداول» نام دارد که از کبيرکوه سرچشمه مىگيرد و پس از عبور از ۳ کيلومترى شمال شرقى سرآبله به رودخانهٔ سيمره مى‌ريزد. آب و هواى روستا معتدل و نيمه مرطوب است. قديمى‌ترين و مهمترين اثر تاريخى روستا «طاق بستان» است که به دورهٔ هخامنشيان مربوط است و در محلى به نام «تنگ زنجير» واقع شده است.
|
|
|
|
| روستاى سرتنگ سفلى از توابع شهرستان ايلام در يک منطقهٔ تپه‌اى واقع شده است و رودخانهٔ «گنگير» از جنوب آن مىگذرد. کوه «پايه» در جنوب و کوه «گاومهر» در ۵ کيلومترى شمال شرقى و کوه «بانکول» در ۷ کيلومترى شرق روستاست. تنگ «شميران» در جنوب روستاست.
|
|
| آب و هواى روستاى سرتنگ سفلى معتدل و خشک است. وجود يک آتشکده که به دورهٔ ساسانى تعلق دارد و يک مسجد قديمى از جاذبه‌هاى تاريخى و مذهبى روستاى سرتنگ سفلى بشمار مى‌روند.
|
|
| سرحوضك، روستاى سرحوضك، كاشمر
|
|
| اين روستا در ۱۳ کيلومترى شمال غرب کاشمر، در يک منطقهٔ دشتى واقع شده است، و آب و هواى معتدل خشک دارد. وجود بقاياى آثار تاريخى نشانگر ديرينگى تاريخ روستاست. از جمله مکان‌‌هاى ديدنيِ روستا، قلعه‌اى قديمى و غارى تاريخى معروف به غار آتشگاه است. دهانهٔ غار آتشگاه ۱/۵ متر است و داراى دو راهرو به قطر ۷۵ سانتى‌متر است. اين غار که در شمال آبادى واقع است، در قديم، محل عبادت زرتشتيان بوده است.
|
