ز داغ و درد تو بر جان و دل نشان دارم

ز داغ و درد تو بر جان و دل نشان دارم		خیال روی تو در چشم در فشان دارم
تو آب دیده‌ی پیدا بهل، که پوشیده		ز سوز مهر تو آتش در استخوان دارم
بپرس ز ابرو و مژگان خویش قصه‌ی من		که این جراحت از آن تیر و آن کمان دارم
شدم چو خاک زمین خوار و روی آنم نیست		که از جفای تو دستی بر آسمان دارم
چنان مکن که به زنار در حساب آید		همین کمر که ز بهر تو در میان دارم
مرا به عشق تو چون آب در گذشت از سر		چه غم ز سرزنش هر که در جهان دارم؟
باو حدیث به یک بوسه اعتماد ار نیست		بمن فروش، که هم سیم و هم ضمان دارم