عفونت‌های گوش (۲)

بيمارى گوش شناگر

بيمارى گوش شناگر التهاب يا عفونت گوش خارجى است که در اثر باکترى‌هاى موجود در آب که در گوش به دام مى‌افتند ايجاد مى‌شود. با چکاندن قطره‌هاى ضدعفونى‌کننده در گوش مى‌توان از اين عارضه جلوگيرى کرد. برخى از اين داروهاى بدون نسخه عبارتند از: Aque Ear ،Ear Magic ،Swin Ear اگر بعد از شنا يا دوش گرفتن آب داخل گوش شما شد سر خود را به طرفى خم کنيد که گوش مبتلا بالا قرار گيرد. نرمهٔ گوش را بالا و پائين ببريد و قطره را در گوش خود بريزيد. گوش خود را تکان دهيد تا قطره از مجراى گوش به پائين برود. سپس سر خود را بگردانيد تا قطره‌ها خارج شوند.

شما مى‌توانيد خودتان را با استفاده از الکل خالص قطرهٔ گوش بسازيد. اين ماده آب را جذب و به خشک شدن گوش کمک مى‌کند و ممکن است ميکروب‌هائى را که باعث بيمارى گوش شناگر مى‌شوند نابود کند. همچنين مى‌توانيد سرکه را نصف به نصف با الکل مخلوط کنيد. که سرکه نيز باکترى‌ها و قارچ‌ها را نابود مى‌کند و PH گوش را پائين مى‌آورد و محيط را براى رشد اين ميکروب‌ها نامساعد مى‌سازد.

داروساز براى شما يک شيشه قطره تهيه خواهد کرد. اگر مستعد ابتلا به خارش و بيمارى 'گوش شناگر' هستيد بعد از شنا و دوش گرفتن به‌طور منظم از قطره‌هاى ضدعفونى‌کننده استفاده کنيد. تعبيه مناسب توپى‌هاى داخل گوش نيز مى‌تواند از ورود آب به مجراى گوش شما جلوگيرى کند.

گوش‌هاى خشک

اگر تنها در زمستان دچار خارش گوش مى‌شويد علت آن ممکن است عدم توليد جرم کافى براى نرم کردن گوش در دوره‌هاى خشکى باشد.

- درمان:

هنگام شنا و دوش گرفتن گوش‌هاى خود را خشک نگه داريد. در صورت لزوم از توپى‌‌هاى داخل گوش استفاده کنيد. کرم کورتيزون را به‌طور روزانه در موضع مبتلا به‌کار بريد.

اجسام خارجى در گوش

پشه‌ها ممکن است داخل گوش شوند و در جرم گوش به دام بيفتند. حشرات بزرگتر مثل مگس‌ها و سوسک‌ها به اين علت به دام مى‌افتند که نمى‌توانند از عقب بيرون بيايند يا در مجراى گوش دور بزنند. احتياجى به ذکر اين نکته نيست که حاصل اين پديده ناخوشايند است. پشه‌ها معمولاً با شستن گوش با آب گرم به‌وسيلهٔ سرنگ داراى مخزن لاستيکى خارج مى‌شوند. سرنگ مذکور يک وسيله است که قبلاً از اقلام معمول قفسهٔ داروئى خانه‌ها بود ولى امروزه با کمال تعجب ديگر معمول نيست.

اگر حشرات بزرگتر به‌طور اتفاقى داخل گوش شما شدند، گوش خود را با روغن‌‌هاى معدنى يا روغن زيتون پر کنيد. اين اقدام از طريق مسدود کردن منافذ تنفسى حشره را خفه مى‌کند. برطرف کردن عامل ايجاد ناراحتى ممکن است پنج تا ده دقيقه طول بکشد ولى حوصله کنيد. در اين فاصله شما مى‌توانيد براى خارج کردن حشره با پزشک تماس بگيريد. کودکان تمايل شگفت‌انگيزى دارند که با هر چيز در دسترس فضاى خالى‌اى را که در گوش خود احساس مى‌کنند، پر کنند. اين اشياء مى‌توانند از دانه تسبيح و لوبيا تا برنج و تاس‌بازى را شامل شوند. سعى در خارج کردن آنها نکنيد. اين کار مربوط به پزشک است، او در ضمن به شما مى‌گويد پردهٔ صماخ پاره شده است يا نه.

ضربه

ضربه به گوش خارجى مى‌تواند منجر به ايجاد يک تودهٔ بدقواره با رنگ ارغوانى مايل به قرمز شود که هماتوم (تودهٔ ناشى از تجمع خون-م) خوانده مى‌شود. هماتوم بايد از طريق جراحى خارج شود زيرا تورم ممکن است باعث قطع خون‌رسانى به گوش شود. عدم انجام اين اقدام ممکن است منجر به ايجاد 'گوش گل کلمي' گردد که در مشت زنان شايع است و عاقبت نامطلوبى است.

سوراخ شدن پرده صماخ ممکن است در اثر فرو کردن اجسام خارجى به‌داخل مجراى گوش، سيلى زدن به يک طرف صورت، حوادث ناشى از شنا و شيرجه، يا حتى بوسيدن (بوسهٔ محکم قادر است فشار منفى زيادى توليد کند) ايجاد شود. در نتيجه درد ناگهانى و به‌دنبال آن خونريزى از گوش، آسيب شنوائى و وز وز گوش بروز مى‌کند. در صورت کوچک بودن، سوراخ معمولاً خودبه‌خود بسته مى‌شود ولى شما بايد به پزشک مراجعه کنيد، او احتمالاً براى پيشگيرى از عفونت آنتى‌بيوتيک تجويز خواهد کرد.

اگر بعد از صدمهٔ گوش دچار آسيب شنوائى و احتمالاً سرگيجه شديد فوراً با پزشک مشورت کنيد.