پیام کرد مرا بامداد بحر عسل

پیام کرد مرا بامداد بحر عسل		که موج موج عسل بین به چشم خلق غزل
به روزه دار نیاید ز آب جز بانگی		ولیک عاقبت آن بانگ هم رسد به عمل
سماع شرفه آبست و تشنگان در رقص		حیات یابی از این بانگ آب اقل اقل
بگوید آب ز من رسته‌ای به من آیی		به آخر آن جا آیی که بوده‌ای اول
به جان و سر که از این آب بر سر ار ریزد		هزار طره بروید ز مشک بر سر کل
شراب خوار که نامیخت با شراب این آب		کشد خمار پیاپی تو باش لاتعجل