در سر کوی وفا با کوه کن هم گام باش

در سر کوی وفا با کوه کن هم گام باش		جان شیرین را به شیرین بخش و شیرین کام باش
گر زلیخا نیستی پیراهن یوسف مدر		ور نه در بازارها رسوای خاص و عام باش
یا به دور چشم او لاف نظر بازی مزن		یا به عمر خویشتن قانع به یک بادام باش
سوخت عشق آتشین هم شمع و هم پروانه را		گر نداری تاب این سوزنده آتش خام باش
تا مرید جام شد جمشید کامش را گرفت		گر تو هم جوینده‌ی کامی مرید جام باش
تا بیابی خال او جوینده‌ی هر دانه شو		تا بگیری زلف او افتاده هر دام باش
پیش روی و موی او سر خط مملوکی بده		تا قیامت مالک اقلیم صبح و شام باش
گر برای سیم باید بندگی کردن گرفت		بنده‌ی آن سرو سیمین ساق سیم اندام باش
خسته‌ی تیر نگاهش با هزار اصرار شو		بسته‌ی زلف سیاهش با هزار ابرام باش
گر به شمشیر کشد ابروی او، تسلیم شو		ور به زنجیرت کشد گیسوی او، آرام باش
هیچ غافل از دعای آن شه خوبان مشو		وز دهانش در عوض آماده دشنام باش
گر مقام از خواجه خواهی بنده‌ی چالاک شو		ور نشان از مهرجویی ذره گمنام باش
گر فروغی فخر خواهی بر همایون آفتاب		در همایون ظل ظل الله نیک انجام باش
ناصرالدین شاه فرمانده که در هر دفتری		مدح او را ثبت کن شایسته‌ی انعام باش