چو آن کان کرم ما را شکارست

چو آن کان کرم ما را شکارست		به هر دم هدیه ما را ده هزارست
که ما را نردبان زرین و سیمین		نهد چون قصد ما بر بام یارست
بلادری‌ست در عالم نهانی		که بر ما گنج و بر بیگانه مارست
به پیش ما خزینه سیم مشمر		که ما را زر و سیم بی‌شمارست
ز پروانه اگر این افترا بود		دو صد چندین ز دست شهریارست