جمعاً حدود بيست و دو عضله با موقعيت‌هاى متفاوت نسبت به محورهاى حرکتي، موجب حرکات مفصل ران مى‌شوند و به شکل زير اطراف مفصل را مى‌پوشانند.
سطح قدامى
سطح خلفى
سطح داخلى
سطح خارجى
سوئز خاصره‌اى
دو سر رانى
نزديک‌کنندهٔ کوتاه
سرينى ميانى
شانه‌اى
نيم‌غشايى
نزديک‌کنندهٔ بلند
سرينى کوچک
راست قدامى
نيم‌وترى
نزديک‌کنندهٔ بزرگ
خياطه
سرينى بزرگ
راست داخلى
کشندهٔ پهن نيام
عضلات عمقى
گرداننده (شش عضله)
از همين موقعيت قرارگيرى نسبت به محورهاى حرکتى مى‌توان گفت آن دسته از عضلات که در سطح قدامى يا خلفى محور حرکتى فرونتال قرار دارند عمل فلکشن، اکستنشن و يا هايپراکستنشن را در مفصل ران انجام مى‌دهند و به همين ترتيب گروه عضلاتى که در سطح خارجى يا داخلى محور حرکتى ساجيتال قرار دارند، موجب حرکات آبداکشن و يا آداکشن مى‌گردند و بالاخره عضلاتى که در اطراف محور حرکتى ورتيکال قرار مى‌گيرند، حرکات چرخشى ران را به داخل يا خارج باعث مى‌گردند. عضلات اين قسمت از بدن عضلاتى قوى هستند و شش تاى آنها بر دو مفصل ران و زانو اثر دارند که عبارتند از:
فلکسورهاى ران
اکستنسورهاى ران
راست قدامى (بازکنندهٔ زانو)
نيم‌غشايى (تاکنندهٔ زانو)
خياطه (تاکنندهٔ زانو)
نيم‌وترى (تاکنندهٔ زانو)
راست داخلى (تاکنندهٔ زانو)
دو سر رانى (تاکنندهٔ زانو)
به اين شش عضله، عضلات حمل‌کننده بر دو مفصل مى‌گويند. از ده عضلهٔ راست قدامي، شانه‌اي، سوئز، خاصره‌اي، خياطه، نزديک‌کنندهٔ کوتاه، کشندهٔ پهن نيام، نزديک‌کنندهٔ طويل، نزديک‌کنندهٔ بزرگ و راست داخلي، چهار عضلهٔ راست داخلي، نزديک‌کنندهٔ طويل، نزديک‌کنندهٔ کوتاه و شانه‌اى در مرحلهٔ اول فلکشن ران دخالت دارند.
عضلهٔ سوئز
معمولاً تحت عنوان دو بخش سوئز بزرگ و سوئز کوچک مطالعه مى‌شود و به‌طور عمقى قرار گرفته است و قابل لمس نيستند.
سر ثابت: کنار خارجى دوازدهمين مهرهٔ پشتى و تمام مهره‌هاى کمرى و غضروف‌هاى بين‌مهره‌اي
عمل: فلکشن استخوان ران عمل اصلى عضلهٔ فوق است، ولى زمانى که بر پشت بر روى زمين دراز کشيده‌ايم و پاها ثابت شده، انقباض اين عضله بالاتنه را به سمت روى ران‌ها مى‌کشد و اين حرکت از مفصل ران انجام شده و در عين حال باعث تقويت سوئز مى‌شود.
عضلهٔ خاصره‌اى
مطابق نامش در سطح قدامى لگن خاصره قرار گرفته است و قابل لمس نيست.
سر متحرک: تاندون عضلهٔ سوئز روى برآمدگى کوچک استخوان ران
عصب‌گيري: عصب راني
عمل: فلکشن ران، حرکت‌شناسان دو عضلهٔ سوئز و خاصره‌اى را تحت عنوان يک عضلهٔ نام مى‌برند، هر دوى اين عضلات باهم قادر هستند نيروى بسيارى را جهت حرکت فلکشن ران وارد نمايند و بدين علت در فعاليت‌هاى ورزشى چون شوت زدن، دويدن، پرش طول و خلاصهٔ هر حرکتى که ران با قدرت و سرعت فلکشن داشته باشد وارد عمل مى‌شود.
در حرکت دراز و نشست با پاى صاف اين دو عضله تقويت مى‌شوند ولى در عين حال در چنين تمرينى به مهره‌هاى کمرى فشار وارد مى‌آيد.
