علایم و نشانه‌های روانپزشکی بالینی

روانپزشکان به دلایل متعددی توانائی خود را جهت آشکار کردن اختلالات ورانی توسعه می‌دهند. تشخیص‌گذاری دقیق انجام درمان مؤثر، ارائه پیش‌آگهی پایا، تجزیه و تحلیل هر چه کامل‌تر موضوعات روانپزشکی، و ارتباط با سایر متخصصان بالینی آنها جهت دستیابی به این اهداف باید به زبان روانپزشکی تخصص پیدا کنند و یاد بگیرند که علایم و نشانه‌های هیجانی و رفتاری را شناسائی و تعریف کنند و مشاهده دقیق و توصیف مفصل پدیده‌های روانی روانپزشکی تسلط پیدا کنند. بیشتر علایم و نشانه‌ها در رفتار طبیعی تظاهر می‌کنند و می‌توان آنها را به‌عنوان نقاط مختلف روی طیفی از طبیعی تا بیمارگونه دانست.

- نشانه‌ها:

یافته‌های عینی و مشاهدات متخصصان بالینی مانند عاطفه محدود یا کندی روانی - حرکتی.

- علایم:

تجارب عینی توصیف‌شده توسط بیمار، مانند خلق افسرده یا فقدان انرژی.

- سندرم:

گروهی از علایم و نشانه‌ها که با هم موجب یک وضعیت قابل شناسائی می‌گردند. یک سندرم می‌تواند مبهم‌تر از یک اختلال یا بیماری معین باشد.