|
|
|
|
|
| ويژگى‌هاى زبانى عبارتند از:
|
|
| - روانى و سادگى
|
|
| - طبيعى بودن
|
|
| - موجز بودن
|
|
| - کتابتى بودن
|
|
| - معاصر بودن
|
|
| - جدّى بودن
|
|
| - نداشتن افعال شخصي
|
|
| - نداشتن ضماير شخصي
|
|
| - نداشتن عبارات يا جملات طولاني
|
|
|
|
| ويژگى‌هاى کيفى عبارتند از:
|
|
| - اطلاع‌دهندگي
|
|
| - داشتن اعتبار و درستى علمى - فني
|
|
| - منطق‌بندي
|
|
| - مستدل بودن
|
|
| - انسجام و يک‌دست بودن
|
|
| - متناسب با موضوع بودن
|
|
| - وضوح
|
|
| - کامل بودن
|
|
| - صريح بودن
|
|
| - تخصصى و مؤکد به موضوع بودن
|
|
| - عينى و واقعيت‌نما بودن
|
|
| - امين بودن
|
|
| - نداشتن لفاظى‌هاى بى‌مورد
|
|
| - نداشتن تأکيدهاى بى‌جا يا بيش از اندازه
|
|
| - اطمينان‌بخش بودن
|
|
| - مبالغه‌آميز نبودن
|
|
| - حقيقت‌‌مند بودن
|
|
|
|
| با توجه به عوامل مؤثر در ارائه و ويژگى‌هاى نوشتار علمى - فني، در عمل هر يک از موارد زير، به‌عنوان يک عامل منفي، سبب بروز نقص در ارائه و ناقص شدن ارتباط علمى - فنى مى‌شود:
|
|
| - نادرستى تعريف موضوع
|
|
| - عدم دقت در تعيين عنوان اصلي
|
|
| - عدم انتخاب درست سرفصل‌ها و عناوين داخلي
|
|
| - روشن نبودن انگيزه نوشتن
|
|
| - تعيين نادرست خواننده و سطح آن
|
|
| - نادرستى داده‌ها
|
|
| - عدم صراحت بيان
|
|
| - عدم توانايى نويسنده در بررسى مطلب از ديدگاه خواننده
|
|
| - عدم انتخاب روش(هاي) مناسب گسترش مطلب
|
|
| - ضعيف بودن استدلال‌ها
|
|
| - عدم انسجام و هماهنگى قسمت‌هاى مختلف نوشتار
|
|
| - عدم وجود توالى منطقى بين قسمت‌ها ى نوشتار
|
|
| - وجود اطلاعاتى که بديهى هستند
|
|
| - چندبارنويسي، لفاظى و حاشيه‌پردازي
|
|
| - کامل نبودن رشته
|
|
| - وجود اصطلاحات علمى - فنى ناآشنا
|
|
| - وجود کلمات يا اصطلاحات پيش‌پا افتاده و محاوره‌اي
|
|
| - وجود معادل‌هاى مختلف براى کلمات
|
|
| - اشتباه در علائم سجاوندي
|
|
| - استفاده نادرست يا بيش از اندازه از کوته‌نوشت‌ها
|
|
| - عدم درج درست و مناسب شکل‌ها و جدول‌ها
|
|
| - اشتباه در کاربرد کلمات
|
|
| - نامناسب بودن طول عبارات، جملات و نوشتپارها
|
|
| - عدم توجه به نکات دستوري
|
|
| - انتخاب سبک نامناسب
|
|
| - استفاده از کلمات و اصطلاحات پيچيده و سنگين
|
|
| - وجود ارجاعات بيش از حد
|
|
| - وجود تأکيدهاى نابجا و بيش از اندازه
|
|
|
|
| در حيطه دانش و فن و به‌ويژه در کار پژوهش، توليد و توسعه، نوشتن امرى اساسى است. بدون نوشتن ايده‌ها، يافتارها، دانستارها و ... و ارائه آنها، کار پژوهش، توليد و توسعه ناتمام است. تا گزارش مناسبى از کار در دست نباشد، کار را بايد ناقص تلقى کرد. بنابراين، توليد نوشتار علمى - فنى در هر سازمانى بايد با اهميت تلقى شود و بخش خاص با مديريتى کارآ بايد براى اين منظور ايجاد شود. اين مديريت به‌طورکلى وظايف زير را دارد:
|
|
| - تأمين نيروى تخصصى توليد نوشتار علمى - فنى از طريق ايجاد يا تقويت مهارت ارائه نوشتارى در افراد متخصّص در سازمان
|
|
| - تأمين مکان و ابزارهاى مناسب براى توليد نوشتار
|
|
| - سرپرستى نمايندگان و به‌ويژه اِعمال مديريت صحيح وقت و فرصت اين افراد و استفاده بهينه از زمان (اقتصاد زماني).
|
|
| - تبيين صريح و روشن خواسته‌ەاى مديريت سازمان از توليدکنندگان نوشتار
|
|
| - نظارت در آماده‌سازى نوشتار
|
|
| - ويرايش نوشتار به‌طور کامل و صحيح
|
|
| - تأييد نهايى نوشتار و ارائه آن به مديريت سازمان
|
|
| - ارزيابى و تشويق نويسندگان کارآ
|
