مثل

آن یکی می‌شد به ره سوی دکان		پیش ره را بسته دید او از زنان
پای او می‌سوخت از تعجیل و راه		بسته از جوق زنان هم‌چو ماه
رو به یک زن کرد و گفت ای مستهان		هی چه بسیارید ای دخترچگان
رو بدو کرد آن زن و گفت ای امین		هیچ بسیاری ما منکر مبین
بین که با بسیاری ما بر بساط		تنگ می‌آید شما را انبساط
در لواطه می‌فتید از قحط زن		فاعل و مفعول رسوای زمن
تو مبین این واقعات روزگار		کز فلک می‌گردد اینجا ناگوار
تو مبین تحشیر روزی و معاش		تو مبین این قحط و خوف و ارتعاش
بین که با این جمله تلخیهای او		مرده‌ی اویید و ناپروای او
رحمتی دان امتحان تلخ را		نقمتی دان ملک مرو و بلخ را
آن براهیم از تلف نگریخت و ماند		این براهیم از شرف بگریخت و راند
آن نسوزد وین بسوزد ای عجب		نعل معکوس است در راه طلب