خاست غوغائی و زیبا پسری آمد و رفت

خاست غوغائی و زیبا پسری آمد و رفت		شهر برهم زده تاراج گری آمد و رفت
تیغ بر کف عرق از چهره‌فشان خلق کشان		شعله‌ی آتش رخشان شرری آمد و رفت
طایر غمزه‌ی او را طلبیدم به نیاز		ناز تا یافت خبر تیز پری آمد و رفت
مدعی منع سخن کرد ولیکن به نظر		در میان من و آن مه خبری آمد و رفت
وقت را وسعت آمد شد اسرار نبود		آن قدر بود که پیک نظری آمد و رفت
قدمی رنجه نگردید ز مصر دل او		به دیار دل ما نامه بری آمد و رفت
محتشم سیر نچیدم گل رسوائی او		کاشنایان به سرم پرده دری آمد و رفت