ایدز (۲)

روش‌هاى مهم براى جلوگيرى از سرايت

- از آميزش جنسى با افراد متعلق به گروه‌هاى پرخطر خوددارى کنيد.

- تعداد تماس‌هاى جنسى خود را کاهش دهيد. يک رابطهٔ پايدار و دو جانبهٔ تک همسرى با يک فرد غيرعفوني، خطر ابتلاء جديد به عفونت ويروس ايدز را برطرف مى‌کند.

- از اعمال پرخطر به‌ويژه تماس جنسى مقعدى خوددارى کنيد و از کاندوم استفاده کنيد. استفاده از کاندوم خطر سرايت ايدز از يک شريک جنسى آلوده را حداقل ده برابر کاهش مى‌دهد.

- مطالعات اخير نشان داده است که کاندوم‌هاى حاوى ماده اسپرم‌کش 'نان اکسينول ۹' ممکن است در ضدعفونى کردن ويروس ايدز مؤثر باشد، اين داروها از گسترش کلاميديا، ويروس تبخال، نيسرياگونوره‌آ، و سيفليس نيز جلوگيرى مى‌کنند.

- هرگاه يک ضايعهٔ تناسلى (مثل التهاب) بروز کرد از تماس جنسى خوددارى کنيد. در حال حاضر معتقد هستند که ضايعات تناسلى ورود ويروس ايدز به بدن را تسريع مى‌کند.

- چون ويروس ايدز ممکن است از طريق جفت منتقل شود، افرادى که آزمايش آنها از نظر ايدز مثبت است نبايد حامله شوند.

- افرادى که به گروه‌هاى پرخطر تعلق دارند نبايد خون اهداء کنند، حتى اگر آزمايش آنها از نظر وجود پادتن ايدز منفى باشد.

- افراد متعلق به گروه‌هاى پرخطر بايد در مورد مصلحت بودن مايه‌کوبى (واکسيناسيون) عليه التهاب کبدى B با پزشک مشورت کنند.

افرادى که آزمايش آنها از نظر ايدز مثبت است بايد

- از قبل به شريک‌هاى جنسى خود اطلاع دهند که آزمايش آنها از نظر ايدز مثبت است.

- شريک‌هاى جنسى خود را از ابتلاء به ايدز در اثر اعمال جنسى ناسالم، محافظت کنند.

- به شريک‌هاى جنسى قبلى خود اطلاع دهند که انجام آزمايش از نظر ويروس ايدز در مورد آنها ضرورى است.

چه زمانى بايد آزمايش از نظر ايدز انجام شود؟

همان‌طورى که قبلاً ذکر شده، افرادى که در خطر بسيار اندک مواجهه با ايدز هستند بيشترين احتمال آزمايش مثبت کاذب را دارند. در حال حاضر اگر ۱۰۰ هزار نفر از افراد بدون ايدز از نظر وجود پادتن ايدز آزمايش شوند، ۱۰ نفر از آنان با هر دو آزماى اليزا و وسترن بلات نتيجه مثبت کاذب نشان مى‌دهند. نتايج زيان‌آور اين تشخيص غلط را نبايد دست کم گرفت. صرف‌نظر از اضطراب ناشى از اين باور نادرست که مبتلا به يک بيمارى کشنده هستيد، ممکن است در دسترسى به بيمهٔ سلامتى يا عمر و يا حتى در به‌دست آوردن شغل دچار مشکل شويد.

خود را تغيير دهيد يا خير. در نهايت افرادى که در نظر دارند از لحاظ ايدز مورد آزمايش قرار گيرند بايد سه عامل را بسنجند.

۱. حصول اطمينان روانى از اينکه آيا در اثر مواجههٔ احتمالى از ابتلاء به بيمارى در امان مانده‌ايد يا خير

۲. اضطراب ناشى از عدم آگاهى از وضعيت خود

۳. آگاهى بالقوه مخرب از اين نکته که شما به يک بيمارى لاعلاج مبتلا شده‌ايد.

دو عامل ديگر نيز بايد در نظر گرفته شود. اگر فکر مى‌کنيد که ممکن است اخيراً در معرض بيمارى قرار گرفته‌ايد و آزمايش شما منفى است بايد آزمايش را ۳ ماه ديگر تکرار کنيد تا فاصله زمانى بين عفونت و مثبت شدن آزمايش از نظر سرم‌شناسى سپرى شود. اگر تصميم به انجام آزمايش گرفتيد در جستجوى مؤسسه‌اى باشيد که در صورت مثبت شدن نتيجهٔ آزمايش بتواند شما را راهنمائى کند.

مواردى که ايدز از طريق آنها منتقل نمى‌شود

۱. تماس اتفاقى با فرد مبتلا به عفونت: ايدز از طريق تماس نزديک جنسى يا هر راهى که ويروس را به جريان خون وارد کند، منتقل مى‌شود. شواهدى مبنى بر اينکه ايدز از طريق لمس فرد مبتلا، دست دادن، استفاده از حمام، توالت و وسايل استحمام مشترک منتقل شود، وجود ندارد. ويروس از طريق غذا و نوشيدنى نيز سرايت نمى‌کند.

۲. بازى با کودکان مبتلا به ايدز: يکى از جنجالى‌ترين مسائل جداسازى کودکان مبتلا به ايدز از ساير کودکان دبستانى است. تماس بين کودکان هيچ خطر اثبات‌شده‌اى را براى انتقال ايدز ايجاد نمى‌کند. احتمال انتقال اين بيمارى از کودک مبتلا به کودکان ديگر از طريق گاز گرفتن نيز وجود ندارد، زيرا اين ويروس به‌ ندرت در بزاق ظاهر مى‌شود.

۳. گزيده شدن توسط پشه‌ها و ساس‌ها: شواهدى مبنى بر اينکه ايدز بتواند از طريق نيش حشرات منتقل شود وجود ندارد.

۴. اهداء خون: اهداء خون نمى‌تواند باعث عفونت شود، زيرا تنها از سوزن‌هاى ضدعفونى شده استفاده مى‌شود و هنگام اهداء خون چيزى تزريق نمى‌شود. شما از طريق اهداء خون تنها به جامعهٔ خود خدمت و به هم‌نوع خود کمک مى‌کنيد.

۵. دريافت خون: در حال حاضر که کليهٔ خون‌ها از نظر ايدز آزمايش مى‌شوند و از اهداء خون توسط افراد پرخطر جلوگيرى مى‌شود، خطر ابتلاء به ايدز از طريق انتقال خون در آمريکا بسيار اندک است (کمتر از ۱ در ۱۰۰ هزار).

ايدز و شيادى

به‌نظر مى‌رسد کمتر بيمارى مثل مبتلايان به ايدز هدف شيادان قرار گرفته باشد. اين قابل درک است که هر فرد مبتلا به يک بيمارى مثل مبتلايان به ايدز هدف شيادان قرار گرفته باشد. اين قابل درک است که هر فرد مبتلا به يک بيمارى لاعلاج پذيراى نظرات جديد درمانى (حتى نوع افراطى آن) باشد. ولى لطفاً مراقب هرکس که شکل جديدى از درمان را ارائه مى‌کند، باشيد. اگر اين افراد به‌طور مستقيم وابسته به دانشکدهٔ پزشکى يا مؤسسات پزشکى شناخته شده در سطح ملى نيستند به شياد بودن آنها مشکوک شويد، زيرا در اين مؤسسات است که پيشرفت‌هاى راستين و قابل اعتماد براى مقابله با ايدز در جريان است.

از ميان فرآورده‌ها و داروهاى تقلبى ايدز که فهرست آن توسط بخش مصرف‌کنندگان ادارهٔ غذا و دارو منتشر شده است مى‌توان از جلبک‌هاى آبى و سبز (که به آن لجن آبگير نيز مى‌گويند)، تزريق پراکسيد هيدروژن، مادهٔ نگهدارنده غذا به نام BHT، قرص‌هاى مشتق از موش‌هائى که به آنها ويروس ايدز تلقيح شده است، قرص‌هاى لسيتين، و کپسول‌هاى گياهى که در آنها مقادير زيادى فلزات سمى پيدا شده است، نام برد. برخى از درمان‌هائى که روى آنها تبليغ مى‌شود عبارتند از: ضربه زدن به غدهٔ تيموس براى توليد سلول‌هاى سفيد، ماليدن بوته‌هاى خشک به پوست، شستشوى بدن با محلول‌هاى رنگبر، و قرار دادن اعضاء تناسلى و راست روده در معرض تابش آفتاب در ساعت ۴ بعدازظهر. لطفاً به هيچ‌يک از اين موارد اعتماد نکنيد.