اگر مرا تو نخواهی دلم تو را نگذارد

اگر مرا تو نخواهی دلم تو را نگذارد		تو هم به صلح گرایی اگر خدا بگمارد
هزاران عاشق داری به جان و دل نگرانت		که تا سعادت و دولت که را به تخت برآرد
ز عشق عاشق مفلس عجب فتند لیمان		که آنچ رشک شهان شد گدا امید چه دارد
عجب مدار ز مرده که از خدا طلبد جان		عجب مدار ز تشنه که دل به آب سپارد
عجب مدار ز کوری که نور دیده بجوید		و یا ز چشم اسیری که اشک غربت بارد
ز بس دعا که بکردم دعا شدست وجودم		که هر که بیند رویم دعا به خاطر آرد
سلام و خدمت کردم مرا بگفت که چونی		مهم مس چه برآید چو کیمیا نگذارد
چگونه باشد صورت به وفق فکر مصور		چگونه می‌شود انگور گر کفش نفشارد