هست اندر غم تو دلشده دانشمندی

هست اندر غم تو دلشده دانشمندی		همچو نقره‌ست در آتشکده دانشمندی
بر امید کرم و رحمت بخشایش تو		از ره دور به سر آمده دانشمندی
هست ز اوباش خیالات تو اندر ره عشق		خسته و شیفته و ره زده دانشمندی
چه زیان دارد خوبی تو را دوست اگر		قوت یابد ز چنین مایده دانشمندی
با چنین جام جنونی که تو گردان کردی		کی بماند به سر قاعده دانشمندی
کی روا دارد انصاف و جوانمردی تو		که به غم کشته شود بیهده دانشمندی
کی روا دارد خورشید حق گرمی بخش		که فسرده شود از مجمده دانشمندی
جانب مدرسه عشق کشیدش لطفت		تا ز درس تو برد فایده دانشمندی
نحس تربیع عناصر بگرفتش رحمی		تا منور شود از منقده دانشمندی
بس سخن دارد وز بیم ملال دل تو		لب ببسته‌ست در این معبده دانشمندی