دو هزار عهد کردم که سر جنون نخارم

دو هزار عهد کردم که سر جنون نخارم		ز تو درشکست عهدم ز تو باد شد قرارم
ز ره زیاده جویی به طریق خیره رویی		بروم که کدخدایم غله بدروم بکارم
همه حل و عقد عالم چو به دست غیب آمد		من بوالفضول معجب تو بگو که بر چه کارم
چو قضا به سخره خواهد که ز سبلتی بخندد		سگ لنگ را بگوید که برس بدان شکارم
چو بر اوش رحم آید خبرش کند که بنشین		بهل اختیار خود را تو به پیش اختیارم
اگرت شکار باید ز منت شکار خوشتر		همه صیدهای جان را به نثار بر تو بارم
نه ز دام من ملالی نه ز جام من وبالی		نه نظیر من جمالی چه غریب و ندره یارم
خمش ار دگر بگویم ز مقالت خوش او		بپرد کبوتر دل سوی اولین مطارم
تبریز و شمس دین شد سبب فروغ اختر		رخ شمس از او منور به فراز سبز طارم