زخم شدن طفل شيرخوار

طبيعى است که اگر زخمى در بدن طفل پيدا شود او را ناراحت نموده و در نتيجه فرياد مى‌کشد. در يک پرستارى صحيح طفل نبايد زخم پيدا کند. بروز زخم در اطفال، متفاوت و تابع استعدادى است که طفل با خود همراه مى‌آورد. يعنى بستگى به مقاومت پوست در برابر تأثيرات وارده دارد. گاهى اطفالى هم که در نهايت دقت و توجه پرستارى مى‌شوند معهذا با کوچک‌ترين اشتباهى در بدن آنها زخم پيش مى‌آيد، در اين حالت غالباً زخم طفل به‌زودى بهبود نمى‌يابد. عده‌اى ديگر که با بى‌توجهى و بى‌اعتنائى پرستارى مى‌شوند برعکس هرگز زخم نمى‌شوند و پوست آنها تحمل و استقامت بيشترى دارد. وقتى طفلى در بدنش زخم پيدا شد، اول بايد مادر از خود سؤال کند که آيا در پرستارى طفل کوتاهى شده؟ آيا طفل هر روز حمام مى‌شود و در هنگام تجديد قنداق به خوبى تميز مى‌گردد؟ بدن او به‌صورت کامل خشک مى‌شود؟ پودر درست به‌کار مى‌رود؟ صابون شستشو زياد تند نبوده است؟ حوله با فشار به او ماليده نشده؟ آيا رختخواب طفل هر روز هوا مى‌خورد؟ او عرق نمى‌کند؟ آيا به قدر کافى و به موقع قنداق تعويض مى‌شود؟ آيا کهنه‌ها به خوبى شسته و آب کشى شده‌اند؟ آيا کهنه‌ها قبل از استعمال مطمئناً خشک بوده‌اند؟ به همهٔ اين چيزها بايد فکر کرد.

به‌علاوه نبايد فراموش کرد که در تعويض برنامهٔ غذائى، به‌خصوص در زمان داخل نمودن برنامهٔ آب ميوه و يا آب سبزيجات، ممکن است طفل زخم پيدا کند (در اين مورد باز هم بحث خواهيم کرد). جاى زخم نبايد با آب تماس پيدا کند. هميشه کشالهٔ‌ران، نشيمن‌گاه، زير بغل و گردن مستعد زخم شدن مى‌باشند. و همچنين جاهائى که بند پيراهن و ژاکت تنگ بسته مى‌شود و يا بدن او را با حولهٔ کوچکى تميز مى‌کنيم. بديهى است جاهائى که زخم شده با قطعه پنبه‌اى که با روغن زيتون آغشته شده باشد با احتياط تميز مى‌نمائيم. سپس زخم‌ها را با کرم مخصوصى بچه چرب کرده و در پايان عمل پودر زدن را انجام مى‌دهيم. در مورد اطفالى زخم دارند کهنه‌ها را بايد زودتر عوض نمود، زيرا ادرارو مدفوع، پوست را تحريک نموده و کيفيت زخم را تشديد مى‌نمايد.

حالا ملاحظه فرموديد که عللى که موجب گريه و فرياد کشيدن طفل مى‌گردد چقدر زياد و گوناگون است. گاهى در عين حال که کودکى زياد فرياد مى‌کشد، بدون نقص نمو مى‌کند و کمبودى ندارد. مادر به زودى ياد مى‌گيرد که دربارهٔ فرياد طفل خود چگونه قضاوت نمايد. او مى‌فهمد و درک مى‌کند که چه چيز کودک را ناراحت کرده و سبب فرياد کشيدن او شده است: آيا تجديد قنداق لازم است، آيا گرسنه است، يا فقط عصبانى است. نحوهٔ فرياد در موقع داشتن درد طور ديگرى است که مادر در اثر تجربه آن را درک مى‌کند. گاهى از اوقات براى فرياد کشيدن طفل دليلى هم وجود ندارد، بايد قبول کنيم که او روى غريزه و استعداد ذاتى خود، يا تفريح، يا عادت، فرياد کشيدن را سر مى‌دهد. در اين موقع چه مى‌شود کرد. مادرى که وظيفه وى را در پرستارى انجام مى‌دهد نبايد اين موضوع را يک تراژدى بگيرد. در اين موقع نبايد هم زياد مدرن فکر کرد. بالأخره پستانک را به‌کار مى‌بريم. اما نه پستانکى که مخزن کثافت باشد. پستانک بايد داراى فرم ساده، و از ماده‌اى قابل جوشاندن ساخته شده و اندازه آن متعادل باشد. پستانک را در مدل‌هاى مختلفى ساخته‌اند. مادر بايد دو عدد از آنها را انتخاب نمايد و در اختيار داشته باشد. پستانک‌ها بايد در ظرف شيشه‌اى سرپوش‌دار محافظت شده و مرتباً جوشانده شوند. هرگز نبايد پستانکى که روى زمين افتاده به دهان طفل گذارد. هيچگاه نبايد قبل از آنکه آن را به دهان طفل بگذاريم به دهان خود وارد نمائيم.

به‌طور مطلق بايد از کيسه‌هائى که از شکر و خشخاش پر شده و هنوز هم بعضى جاها آن را در دهان طفل قرار مى‌دهند اکيداً اجتناب ورزيد. دانه‌هاى خشخاش داراى سم ترياک است و آن براى اطفال خالى از خطر نيست. شکر و چيزهاى مشابه آن نيز زود فاسد مى‌شود.