روند بیماری در سه کشوری که در رأس فهرست مناطق بومی جذام، قرار دارند
وضعيت تفصيلى در ۱۶ کشور رأس مناطق بومى جذام
جذام به عنوان معضل بهداشت عمومى در ۳۲ کشور باقى مانده است، ولى ۱۶ کشور ۹۵% بار جذام را در جهان متحمل مى‌شوند.
جدول شيوع ثبت شدهٔ جذام، پوشش با درمان چند داروئى و ميزان کشف بيمارى در ۱۶ کشور بومى
کشور / ناحيه
موارد ثبت شده تا ژانويهٔ ۲۰۰۰
شيوع به ازاء ۰۰۰/۱۰ نفر
موارد کشف شده در سال ۱۹۹۹
ميزان موارد کشف شده در ۰۰۰/۱۰۰ نفر
هند
۴۹۵،۰۷۳
۵/۰
۵۳۷،۹۵۶
۵۴/۳
برزيل
۷۸،۰۶۸
۴/۳
۴۲،۰۵۵
۲۵/۹
ميانمار
۲۸،۴۰۴
۵/۹
۳۰،۴۷۹
۶۲/۹
اندونزى
۲۳،۱۵۶
۱/۱
۱۷،۴۷۷
۸/۳
نپال
۱۳،۵۷۲
۵/۷
3 ۱۸،۶۹
۷۸/۷
ماداگاسکار
۷،۸۶۵
۴/۷
۸،۷۰۴
۵۱/۶
اتيوپى
۷،۷۶۴
۱/۳
۴،۴۵۷
۷/۴
موزامبيک
۷،۴۰۳
۳/۹
۵،۴۸۸
۲۸/۷
کنگو
۵،۰۳۱
۱/۰
۴،۲۲۱
۸/۶
تانزانيا
۴،۷۰۱
۱/۴
۵،۰۸۱
۱۵/۴
گينه
۱،۵۵۹
۲/۰
۲،۴۷۵
۳۲/۰
جمع
۶۷۲،۵۹۶
۴/۱
۶۷۷،۰۸۶
۴۱/۷
روند بيمارى در سه کشورى که در رأس فهرست مناطق بومى جذام، قرار دارند
سه کشور رأس جذام بومى (برزيل، هند و اندونزي) به طور شايع جمعيت‌هاى زياد، ميزان شيوع بالاى جذام و برنامه‌هاى اختصاصى براى کنترل بيمارى دارند. آنها حدود ۸۵% موارد تشخيص
داده شدهٔ جذام را دارا مى‌باشند. در کل، اجراء زود هنگام منجر به کاهش مؤثر در ميزان شيوع شده است (۸۵% ظرف ۱۳ سال گذشته).
پراکندگى جهانى جذام در سال ۱۹۹۸
جذام فقط در مناطقى شايع است که در کمربند بين حاره‌اى قرار گرفته‌اند و بالاترين ميزان تشخيص، در برخى جزاير اقيانوس آرام، آفريقاى جنوب شرقي، آفريقاى غربى و جنوب شرقى آسيا
ديده مى‌شود. در اين مناطق اگر قرار است هدف نهائى حذف جذام به عنوان يک معضل بهداشت عمومى تا سال ۲۰۰۰ حاصل شود، لازم است فعاليت‌هاى تشديد يافته‌اى صورت گيرد.
وضعيت بيمارى در ايران
بر اساس اعلام سازمان جهانى بهداشت، کشور ايران جزء کشورهائى است که شيوع بيمارى جذام را به کمتر از يک مورد در هر ده هزار نفر جمعيت، کاهش داده و در راه حذف اين بيمارى به عنوان يک معضل بهداشت عمومي، قبل از فرا رسيدن سال ۲۰۰۰ موفق گرديده است.
تعداد جذاميان ايران در سال ۱۳۷۱ بر اساس منابع مختلف، حدود ۳۰،۰۰۰ تا ۴۵،۰۰۰ نفر، گزارش شده و متذکر گرديده که از اين تعداد فقط ۱۰،۰۰۰ تا ۱۴،۰۰۰ نفر، شناسائى شده‌اند. همچنين مشخص شده است که خط سير مناطق جذام‌خيز کشور، از خراسان شروع شده و پس از گذشتن از مازندران، گيلان، زنجان و آذربايجان، به کردستان و کرمانشاه، منتهى مى‌گردد و نيز مشخص شده است که در آن زمان، استان گيلان با شيوع ۴/۸ نفر جذامى در هر ده‌هزار نفر جمعيت، آلوده‌ترين استان و پس از آن آذربايجان شرقى (۱/۸ در ده‌هزار)، زنجان (۳/۷ در ده‌هزار)، (کردستان ۲/۷ در ده‌هزار) و آذربايجان غربى (۹/۶ در ده‌هزار) قرار داشته‌اند. به عبارت ديگر، کشور ما در آن زمان جزء مناطق فرابومى جذام در سطح جهان بوده است (۵ تا ۱۵ مورد در هر ده‌هزار نفر جمعيت).
اين بيمارى در بين ساکنان روستاهاى حاشيه درياى خزر، شايع‌تر از ديگر مناطق کشور است.
از نظر عوارض، از ويژگى‌هاى جذام ايران اين است که بيمارى در بين مردم کشور ما بيش از ديگر مناطق جهان، عوارض مهمى از خود به يادگار مى‌گذارد. در ضمن اين بيمارى در مناطق
سردسير کشور، اغلب به شکل عصبى ظاهر مى‌گردد، در حالى که در نواحى مرطوب و گرمسيري، شکل ليپروماتوز و دافع باسيل، شايع مى‌باشد و در مجموع، عوارض عصبى و بخصوص عوارض چشمى در
ايران، شايع‌تر از ساير مناطق دنيا مى‌باشد.
جدول
شيوع موارد ثبت‌شدهٔ جذام، شناسائى و پوشش با درمان چند داروئى برحسب گزارش‌هاى سالانهٔ سازمان جهانى بهداشت در ايران
