مدیاستینیت

مدياستينيت ممکن است حاد يا مزمن باشد. عفونت مدياستن چهار نوع منشاء ممکن است داشته باشد: آلودگى مستقيم؛ انتشار خونى يا لنفاوي؛ گسترش عفونت از گردن يا خلف صفاق؛ و گسترش از ريه يا پلور. شايع‌ترين علت آلودگى مستقيم، پارگى مرى است. مدياستينيت حاد ممکن است به‌دنبال اعمال جراحى بر روى مري، قلب و يا ساير اعمال جراحى بر روى مدياستن رخ دهد. به‌ندرت، ميداستن مستقيماً از عفونت‌هاى چرکى دنده‌ها يا مهره‌ها آلوده مى‌شود. عامل بيشتر عفونت‌هاى مستقيم مدياستن که از طريق لنفاوى يا خونى انتشار مى‌يابند، گرانولوموها هستند. درگيرى مجاورتى ميداستن در امتداد سطوح فاشيائى در عفونت‌هاى گردن نيز وضعيت شايعى است. اين وضعيت در عفونت‌هاى رتروپريتوئن به‌دليل وجود ديافراگم شيوع کمترى دارد. آمپيم غالباً در موضع تجمع مى‌يابد و آبسهٔ پارامدياستينال تشکيل مى‌دهد ولى به‌ندرت ممکن است گسترش پيدا کند و آبسهٔ واقعى در مدياستن تشکيل دهد. گسترش عفونت‌هاى مدياستن به پلور نيز شايع است.