بیماری التهابی تیروئید

بيمارى‌هاى التهابى تيروئيد، تيروئيديت حاد، تحت حاد يا مزمن هستند که ممکن است چرکى يا غيرچرکى باشند.

تيروئيديت حاد چرکى ناشايع است و با شروع ناگهانى درد شديد گردن به‌همراه ديسفاژي، تب و لرز مشخص مى‌شود. اين بيمارى معمولاً به‌دنبال يک عفونت حاد در مجراى تنفسى فوقانى بروز مى‌کند، با آسپيراسيون پوستي، اسمير و کشت تشخيص داده، و با درناژ جراحى درمان مى‌شود. در موارد عودکننده يا مزمن، بلع باريوم توصيه مى‌شود.

تيروئيديت تحت حاد يک اختلال غيرعفونى است که با تورم تيروئيد و سردرد و درد قفسهٔ سينه، تب، ضعف، بى‌حالي، طپش قلب و کاهش وزن تظاهر پيدا مى‌کند. بعضى از مبتلايان به تيروئيديت تحت حاد درد ندارند که اين موارد بايد از بيمارى گريوز افتراق داده شوند. در تيروئيديت تحت حاد، سرعت رسوب گلبول‌هاى قرمز (ESR) و گاماگلبولين سرم تقريباً هميشه افزايش پيدا مى‌کند و ميزان جذب يد راديواکتيو با وجود بالا يا نرمال بودن سطح سرمى هورمون تيروئيد، بسيار کاهش يافته و يا اصلاً وجود ندارد. اين بيمارى خود به‌خود بهبود مى‌يابد و آسپيرين و کورتيکواستروئيدها به تسکين علائم کمک مى‌کند. اين بيماران در نهايت يوتيروئيد مى‌شوند.

تيروئيديت هاشيموتو شايع‌ترين نوع تيروئيديت است که معمولاض با بزرگى تيروئيد با يا بدون درد و حساسيت در لمس، تظاهر پيدا مى‌کند. در زنان بسيار شايع‌تر است و گاهى از اوقات باعث ديسفاژى مى‌شود.

تيروئيديت هاشيموتو يک بيمارى خودايمنى است. درمان مناسب در اکثر بيماران عبارت است از تجويز دوزهاى سرکوبگر هورمون تيروئيد. جراحى در مواردى توصيه مى‌شود که علائم فشارى قابل توجه وجود داشته باشند، بيمار مشکوک به تومور بدخيم باشد و يا اينکه از نظر زيبائى مشکل پيدا کرده باشد.

تيروئيديت ريدل بيمارى نادرى است که به‌صورت يک تودهٔ سفت با قوام چوبى در ناحيهٔ تيروئيد و با فيبروز فراوان و التهاب مزمن در درون يا اطراف غده تظاهر پيدا مى‌کند. فرآيند التهابي، عضلات را نيز درگير مى‌کند و باعث بروز علائم فشارى بر روى ناى مى‌شود. معمولاً بيمار هيپوتيروئيد است و براى برطرف شدن علائم انسداد ناى يا مرى به‌ جراحى نياز پيدا مى‌کند.