پیام پدر

ای ز نسب گشته سزای سریر		ور پسری ، همچو پدر بی نظیر
چشم منی !هیچ غباری میار		دیده نشاید که بود پرغبار
تاتو ندانی که درین جستجوی		از پی ملک ست مرا گفتگوی
گر چه توانم ز تو این پا یه برد		از تو ستانم ، بکه خواهم سپرد ؟
بهر خدا صورت خویشم نمای		روی مگردان و بترس از خدای