تن پاکت که زیر پیرهن است

تن پاکت که زیر پیرهن است		وحده لاشریک له چه تن است
هست پیراهنت چو قطره‌ی آب		که تنگ گشته برگل و سمن است
با خودم کش درون پیراهن		که تو جانی و جان من بدن است
تازیم در غم تو جامه درم		وز پس مرگ نوبت کفن است
دل بسی برده‌ای نکو بشناس		آنکه خسته تر است ازان من است
اندرا و میان جان بنشین		که تو جانی و جان ترا بدن است
گفته‌ای ترک تو نخواهم گفت		ترک من گوچه جای این سخن است