ای دل، بیا و در رخ آن حور می‌نگر

ای دل، بیا و در رخ آن حور می‌نگر		بفگن حجاب ظلمت و در نور می‌نگر
برخیز و از شراب غمش مست گرد و باز		بنشین، در آن دو نرگس مخمور می‌نگر
یاری که دل ز دیدن او تازه می‌شود		مستورگو: مباش، مستور می‌نگر
بر خوان عشق حاجت دست دراز نیست		کوته نظر مباش و بهمنشور می‌نگر
وقتی که انگبین وصالش کنند بخش		خوی مگس مگیر و چو زنبور می‌نگر
تنگ شکر به سرد مزاجان بمان و تو		از گوشه‌ای چو مردم محرور می‌نگر
همچون سگ حریص مکن قصد گردران		قصاب را ببین و به ساطور می‌نگر
علت حجاب می‌شود اندر میان خلق		دست از طمع بدار و به فغفور می‌نگر
نزدیک بار اگر ندهندت مجال قرب		بنشین و همچو اوحدی از دور می‌نگر