اتاق ريکاورى براى مانيتورينگ و مراقبت از بيمار در زمان بلافاصله پس از جراحى و بيهوشى طراحى شده است.
بيماران معمولاً در وضعيت هيپوترمى وارد اتاق ريکاورى مى‌شوند. براى کاهش آثار سوء لرزيدن بر مصرف اکسيژن، بيمار بايد گرم شود. جراحان مى‌توانند با افزايش دماى اتاق عمل، از ايجاد هيپوترمى در بيماران جلوگيرى نمايند.
شايع‌ترين عوارضى که بلافاصله پس از جراحى رخ مى‌دهند، انسداد مجارى تنفسى فوقاني، هيپوکسمى شرياني، کاهش تهويه آلوئولي، هيپوتانسيون، هيپرتانسيون، ديس‌ريتمى قلبى و آژيتاسيون (دليريوم ترمنس) مى‌باشند.
تهوع و استفراغ
ايجاد تهوع و استفراغ، بلافاصله پس از جراحى شايع مى‌باشد. دو اقدام جديد مى‌تواند شيوع تهوع و استفراغ را کاهش دهند. استفاده از نارکوتيک‌ها در هنگام جراحي، احتمال ايجاد تهوع و استفراغ را بيشتر مى‌کند. کتورولاک ترومتامين که يک داروى غيراستروئيدى و غيرمخدر ضدالتهاب مى‌باشد، مى‌تواند درد پس از جراحى را تسکين دهد (شبيه مورفين) بدون اينکه دپرسيون تنفسى يا تهوع و استفراغ ايجاد نمايد. روش دوم تجويز اُندانسترون (آنتاگونيست رسپتور 5-HT2 ) قبل از جراحى مى‌باشد. اين دارو بر تهوع و استفراغ به‌علت شيمى درمانى و يا جراحى مؤثر است.
تسکين درد
مورفين هنوز بهترين نارکوتيک براى تسکين درد مى‌باشد. در اتاق ريکاوري، نارکوتيک‌ها ابتدا به‌صورت وريدى و سپس داخل عضلانى تزريق مى‌شوند.
تجويز اپى‌دورال نارکوتيک‌ها در تسکين درد پيشرفت مهمى محسوب مى‌شود. بدون تداخل يا عملکرد سيستم اعصاب اتونوم يا حرکتي، مى‌توان به‌مدت ۲۴-۱۲ ساعت درد را کاملاً تسکين داد.
در اين روش چندين عارضه ايجاد مى‌شوند. خارش عارضه‌اى شايع ولى ندرتاً مزاحم مى‌باشد که گرچه به‌علت ترشح هيستامين ايجاد نمى‌شود، مى‌توان با تجويز آنتى‌هيستامين‌ها آن را به‌صورت علامتى درمان نمود. نالوکسان با دوزهائى که اثر ضد درد را خنثى نمى‌کنند، تأثير بسيار خوبى دارد. دوزهاى کم نالوکسان مى‌توانند احتباس ادرارى را از بين ببرند، گرچه بعضى از بيماران به کاتتريزاسيون مثانه نياز پيدا مى‌کنند. تهوع و استفراغ را مى‌توان توسط داروهاى ضداستفراغ يا تجويز اسکوپولامين ترانس درمال مهار نمود. تسکين ناقص درد با تجويز ۵۰μg فنتانيل به داخل کاتتر اپى‌دورال، کامل مى‌گردد.
اضافه کردن کلونيدين (آگونيست α2 آدرنرژيک) به نارکوتيک‌هاى اپى‌دورال، واضحاً دوز مورد نياز نارکوتيک‌ها را کاهش مى‌دهد/
