نوع سلولی

درمان قطعى سرطان ريه به رزکسيون تومور اوليه از طريق جراحى نياز دارد. مرحله‌بندى آناتوميک به‌منظور به‌دست آوردن اطلاعاتى در مورد پيش‌آگهي، کمک به انتخاب نوع درمان، و مقايسهٔ نتايج درمان‌هاى متفاوت، انجام مى‌شود وسعت بيمارى با معيارهاى TNM تصويب شده در 'کميتهٔ مشترک آمريکا براى مرحله‌بندى سرطان و گزارش نتايج نهائي' مشخص مى‌شود. تومور (T) با اندازه و منحل آن مشخص مى‌شود. غدد لنفاوى (N) ممکن است منفى (N₀) باشند، يا درگيرى نافى در همان طرف (N₁)، درگيرى مدياستينال يا ساب‌کارينال در همان طرف (N₂)، يا درگيرى مدياستينال در طرف مقابل، درگيرى اسکالن همان طرف يا طرف مقابل، يا درگيرى سوپراکلاويکولار (N₃) داشته باشند. متاستاز ممکن است رخ نداده (M₀) يا رخ داده باشد (M₁).

متاستازهاى دوردست

بهترين تست غربالگرى براى متاستازهاى دوردست، شرح حال و معاينهٔ فيزيکى است. بيمارانى که متاستازهاى مغزى دارند غالباً با علائم عصبى مراجعه مى‌کنند. متاستازهاى اسکلتى در صورت وجود درد يا حساسيت استخوانى مطرح مى‌شوند. پس از شرح حال و معاينهٔ فيزيکى بهترين روش غربالگرى بعدي، اندازه‌گيرى آلکالن فسفاتاز سرم است. اگر هيچ علامت عصبي، درد يا حساسيت استخون وجود نداشته باشد و آلکالن فسفاتاز نيز طبيعى باشد، انجام CT اسکن به‌صورت روتين يا اسکن‌هاى راديونوکلئيد از مغز، استخوان و کبد توصيه نمى‌شود. با اينکه وجود متاستازهاى دوردست (M₁) معمولاً امکان رزکسيون تومور را منتفى مى‌کند، اگر در بيمارانى که متاستاز منفرد مغزى دارند، هم متاستاز و هم تومور اوليه برداشته شود، ميزان بقاء افزايش مى‌يابد.

انتشار در داخل توراکس

وجود افيوژن پلور، درگيرى عصب راجعهٔ حنجره، فلج عصب فرنيک و سندرم وريد اجوف فوقانى همگى نشانهٔ آن هستند که تومور بيش از حدود قابل برداشتن در توراکس گسترش پيدا کرده است. تومورهائى که به ديوارهٔ قفسه سينه هجوم آورده‌اند و تومورهاى پان‌کوست را مى‌توان به هدف درمان قطعى برداشت. انتشار تومور به غدد لنفاوى داخل توراکس بايد مورد بررسى قرار گيرد. در اکثر مراکز براى بررسى درگيرى مدياستن ابتدا از CTاسکن استفاده مى‌شود. اگر غدد لنفاوى کمتر از ۱ سانتى‌متر قطر داشته باشند، در کمتر از ۵% از موارد مثبت خواهند بود. اگر غدد لنفاوى درگير نباشند (N₀) يا فقط غدد لنفاوى نافى در همان طرف درگير باشند (N₁)، تومور با رزکسيون قابل درمان است. اگر فقط غدد لنفاوى مدياستينال يا ساب‌کارينال در همان طرف درگير باشند (N₂)، تومور قابل برداشتن است (مرحلهٔ IIIA). در CTاسکن که به‌صورت روتين براى مرحله‌بندى سرطان ريه انجام مى‌شود، به‌منظور مشخص شدن درگيرى کبد يا غدد آدرنال، قسمت فوقانى شکم نيز مورد بررسى قرار مى‌گيرد. با اينکه تودهٔ آدرنال در ۱۰% از بيماران ديده مى‌شود، از همهٔ آنها بايد بيوپسى تهيه شود چون کمتر از نيمى از موارد سرطانى هستند.

نوع سلولى

به‌دليل ناچيز بودن ميزان بقاء ۵ ساله پس از رزکسيون جراحى سرطان‌هاى ريوى از نوع سلول کوچک، باور کلى بر اين است که اين تومور از نظر جراحى غيرقابل درمان است.

ظرفيت ريوى و قلبى

تعيين کافى بودن ظرفيت ريوى براى تحمل رزکسيون ريه غالباً مشکل است. تصميم‌گيرى معمولاً براساس ارزيابى ظرفيت بيمار براى ورزش کردن، قبل از جراحى انجام مى‌شود. آمفيزم شديد آشکار يا پرفشارى سيستم ريوي، کنتراانديکاسيون‌هاى رزکسيون هستند. PO₂ کمتر از ۵۰ ميلى‌متر جيوه و PCO₂ بيش از ۲۵ ميلى‌متر با خطر زيادى همراه است.

کنتراانديکاسيون‌هاى قبلى عبارتند از: انفارکتوس ميوکارد اخير، نارسائى قلبى غيرقابل کنترل، يا آريتمي. اگر بيمار آنژين يا ECG غيرطبيعى دارد، تست ورزش با تاليوم انجام مى‌شود. اگر تست ورزش مثبت باشد، بايد کاتتريزاسيون قلبى انجام شود. در صورتى‌که بيمارى عروق کرونر بالقوه با خطر مرگ همراه باشد (بيماى شريان کرونر اصلى چپ يا هر سه شريان کرونر) ابتدا بايد ترميم عروق انجام شود.