عقل آمد عاشقا خود را بپوش

عقل آمد عاشقا خود را بپوش		وای ما ای وای ما از عقل و هوش
یا برو از جمع ما ای چشم و عقل		یا شوم از ننگ تو بی‌چشم و گوش
تو چو آبی ز آتش ما دور شو		یا درآ در دیگ ما با ما بجوش
گر نمی‌خواهی که خردت بشکند		مرده شو با موج و با دریا مکوش
گر بگویی عاشقم هست امتحان		سر مپیچ و رطل مردان را بنوش
می‌خروشم لیکن از مستی عشق		همچو چنگم بی‌خبر من از خروش
شمس تبریزی مرا کردی خراب		هم تو ساقی هم تو می هم می فروش