اختلالات و پاسخ ایمنی در بیماری HIV

طيف وسيعى از اختلالات ايمنى در بيماران آلوده به HIV اثبات شده است. اين اختلالات عبارتند از اختلالات کمى و کيفى در عملکرد لنفوسيت‌ها، مونوسيت‌ها/ماکروفاژها، و سلول‌هاى کشنده طبيعى (NK)، و نيز بروز پديده‌هاى خود ايمنى.

به فاصله کمى پس از عفونت اوليه، هم پاسخ ايمنى هومورال و هم سلولى به HIV ايجاد مى‌شود پاسخ‌هاى هورمورال شامل آنتى‌بادى‌هائى است که به HIV متصل شده و آن‌را خنثى مى‌کنند، و نيز آنتى‌بادى‌هائى که در سيتوتوکسى سيته سلولى وابسته به آنتى‌بادى (ADCC) شرکت مى‌کنند. پاسخ‌هاى ايمنى سلولى شامل توليد لنفوسيت‌هاى CD4+ T و +CD8 مختص HIV، و همچنين سلول‌هاى NK و سلو‌ل‌هاى تک‌هسته‌اى شرکت‌کننده در ADCC است. لنفوسيت‌هاى CD8+ T ممکن است تکثير HIV را با يک روش غير سيتوليتيک، غيروابسته به MHC مهار کنند. اين اثر با واسطه فاکتورهاى محلول نظير β-کموکاين‌هاى MIP-1α،RANTES و MIP-1β و نيز ساير فاکتورهائى که توسط لنفوسيت‌هاى CD8+ T ترشح مى‌شوند و هنوز شناسائى نگرديده‌اند، اعمال مى‌شود.