اسباب‌بازى در دو سالگى

یک حیوان مصنوعی با جغجغه، یک حلقه، مربع‌های تو خالی که زنگی نیز داخل آن باشد، یک توپ، مصالح سادهٔ ساختمانی استوانه و مربع‌های سوراخ‌دار که بتوان آنها را داخل یکدیگر قرار داد و حیوانی از جنس پارچه و یک عروسک ساده حیوانی که بتوان آن را روی چرخ کشید و یا یک ماشین کوچک.

بچهٔ خيلى کوچک هنوز طريقهٔ صحيح بازى را نمى‌داند. او با همه چيز فقط ور مى‌رود و هر چه به دستش بدهيد به دهانش مى‌برد و آنها را به اطراف پرت مى‌کند. او هنوز نمى‌فهمد که اشياء مختلف چگونه قابل استفاده است. او از يک کهنهٔ تميز، يک قاشق، و يا يک گلوله همان قدر خوشحال مى‌شود و با آن بازى مى‌کند که با يک اسباب‌بازيِ خريدارى شده. کم‌کم نوع بازى کمى کامل‌تر مى‌شود. هزاران بار درِ يک جعبهٔ چوبى يا فلزى را باز مى‌کند و دوباره مى‌بندد. طفل شما مجذوب وسيله‌اى مى‌شود که بتواند توليد صدا کند (جغجغهِ، يک توپ کوچک که داخل آن زنگ باشد) و وسيله‌اى که بتواند آن را توسط نخى دنبال خود بکشد. دنبال يک توپ نيز با قدم‌‌هاى نامطمئن مى‌رود. کم‌کم به حيوان پارچه‌اى و يا عروسک خود دلبستگى پيدا مى‌کند.

اجازه بدهيد در رابطه با اين وسايل ساده و اوليهٔ بازى چند پيشنهاد مطرح کنيم:

اشيائى که توليد صدا مى‌کنند، و يا آنهائى که مى‌توان داخل يکديگر قرار داد، و مصالح ساختمانى ساده بايد داراى اندازهٔ متوسطى باشند يعنى با دست‌هاى طفل تناسب داشته باشند، جنس آنها محکم باشد و آنقدر کوچک نباشد که طفل بتواند آن را قورت دهد.

احتياجى نيست که رنگى باشد و اگر رنگى هستند نبايد از مواد سمى باشند. گارى و حيوان چرخ‌دار بايد محکم و قابل اطمينان باشد و تحمل وزن طفل را داشته باشد.